عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

اهمّيّت عبد الرزّاق از دو جهت است يكى از جهت تأليفات عديده‌يى كه تاكنون برخى از آنها چاپ شده و برخى نشده؛جهت دوم اين است كه او شارح آثار و عقايد ابن عربى است و مذهب وحدت وجود يا همه خدايى او را رواج بخشيده است.

از آثار عمدۀ او لطائف الاعلام،تأويلات القرآن،اصطلاحات الصوفيّه،شرح فصوص الحكم محيى ابن عربى،و شرح منازل السائرين عبد اللّه انصارى است،امّا اينكه شرح تأئيّۀ ابن فارض را هم بدو نسبت داده‌اند،و حتى در مقدّمۀ اصطلاحات الصوفيّه، ناشر فاضل آن دكتر محمد كمال ابراهيم جعفر با آب و تاب از آن سخن گفته،چنانكه در شرح حال عزّ الدّين محمود كاشانى آورديم،از او نيست بلكه از همدرس او يعنى صاحب مصباح الهدايه عزّ الدّين محمود است.و اين مطلب را براى نخستين بار استاد مرحوم جلال الدّين همايى متوجّه شده و در مقدّمۀ مصباح ثابت كرده است.و دليل بر درستى اين مطلب كه ياد كرديم اين است كه جامى در ضمن آثار عبد الرزّاق اشاره‌يى به اين شرح تأئيّه نكرده،ولى آن را در ضمن آثار عزّ الدّين محمود كاشانى آورده است.

از جملۀ رويدادهاى علمى زندگانى عبد الرزّاق كاشانى اين است كه با ركن الدوله علاء الدّوله سمنانى(وفات،736 ه‍.ق‍.)عارف،معاصر بوده و ميان آن دو در مبحث وحدت وجود مكتوب‌هايى مبادله شده است،كه جامى آنها را ثبت كرده است.خلاصۀ كلام اين است كه عبد الرزّاق طرفدار ابن عربى بود.هر چند كه يكسره نيز تابع او نبود،و در تقسيمى كه معمولا از متكلّمان اسلامى مى‌كنند و آنها را به«اهل نقل»و«اهل عقل»و «اهل كشف»قسمت مى‌كنند،او جانب اهل كشف را مى‌گرفت.امير اقبال سيستانى، ظاهرا از مريدان شيخ سمنانى،در راه سلطانيّه با شيخ كمال الدّين همراه شده بود، كمال الدّين از امير اقبال پرسيد كه«شيخ تو در شأن محيى الدّين عربى و سخن او چه اعتقاد دارد؟»و او در جواب گفت«او را مردى عظيم الشأن مى‌داند در معارف،امّا مى‌فرمايد كه اين سخن كه حق را وجود مطلق گفته،غلط كرده!»عبد الرزّاق گفت«اصل همۀ معارف،خود اين سخن است و از اين بهتر سخنى نيست،عجب كه شيخ تو اين را انكار مى‌كند و[حال آنكه]جملۀ انبيا و اوليا و ائمّه بر اين مذهب بوده‌اند».امير اقبال اين سخن را به شيخ خود عرض كرد،و شيخ در جواب گفت«در جميع ملل و نحل بدين رسوايى سخن كس نگفته است،و چون نيك باز شكافى مذهب طبيعيّه و دهريّه بهتر... از اين عقيده است».