پرش به محتوا

جرجانی، اسماعیل بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بقراط' به 'بقراط'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'بقراط' به 'بقراط')
خط ۴۶: خط ۴۶:
جرجانى در ذخيره به سفر خود به قم و ديدار با فرزندان كوشيار گيلانى، اخترشناس سده 4ق و نيز سفر به مرو اشاره كرده است. تا جايى كه مى‌دانيم، وى مابقى عمر خويش را در شهرهاى خوارزم و مرو گذراند و مدتى نيز در خوارزم سرپرستى داروخانه بهاء الدوله را برعهده داشت. درباره زمان و محل مرگ وى نيز گزارش‌هاى متفاوتى وجود دارد. [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] محل وفات او را شهر مرو دانسته و از محمود بن محمد بن عباس صاحب كتاب تاريخ خوارزم نقل كرده است كه جرجانى در 531ق در مرو درگذشت. بيهقى مى‌گويد كه جرجانى را در 531 ق، هنگامى كه او در سنين كهولت به سر مى‌برده، در سرخس ديده است. حاجى خليفه نيز به 3 تاريخ مختلف، 530، 531 و 535ق اشاره كرده است كه اگر تاريخ تولد او را در حدود سال 434ق بدانيم، بايد گفت كه او عمر درازى كرده است. خواندمير او را تا زمان علاء الدين محمد بن تكش زنده دانسته و ابن ابى اصيبعه او را ملازم علاء الدين شمرده است. با اين فرض جرجانى بايد بيش از 150 سال عمر كرده باشد كه ظاهراً اين اشتباهات به سبب خلط نام دو خوارزمشاه رخ داده است.
جرجانى در ذخيره به سفر خود به قم و ديدار با فرزندان كوشيار گيلانى، اخترشناس سده 4ق و نيز سفر به مرو اشاره كرده است. تا جايى كه مى‌دانيم، وى مابقى عمر خويش را در شهرهاى خوارزم و مرو گذراند و مدتى نيز در خوارزم سرپرستى داروخانه بهاء الدوله را برعهده داشت. درباره زمان و محل مرگ وى نيز گزارش‌هاى متفاوتى وجود دارد. [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] محل وفات او را شهر مرو دانسته و از محمود بن محمد بن عباس صاحب كتاب تاريخ خوارزم نقل كرده است كه جرجانى در 531ق در مرو درگذشت. بيهقى مى‌گويد كه جرجانى را در 531 ق، هنگامى كه او در سنين كهولت به سر مى‌برده، در سرخس ديده است. حاجى خليفه نيز به 3 تاريخ مختلف، 530، 531 و 535ق اشاره كرده است كه اگر تاريخ تولد او را در حدود سال 434ق بدانيم، بايد گفت كه او عمر درازى كرده است. خواندمير او را تا زمان علاء الدين محمد بن تكش زنده دانسته و ابن ابى اصيبعه او را ملازم علاء الدين شمرده است. با اين فرض جرجانى بايد بيش از 150 سال عمر كرده باشد كه ظاهراً اين اشتباهات به سبب خلط نام دو خوارزمشاه رخ داده است.


تحليل آثار جرجانى نشان مى‌دهد كه وى بر آثار پيشينيان خويش تسلط داشته و از ايشان اثر پذيرفته است. وى از پزشكان دوره اسلامى به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، محمد بن زكرياى رازى، ابوالحسن طبرى ترنجى، احمد فرخ، عيسى بن صهاربخت و نيز به كتبى چون تذكرة الكحالينِ على بن عيسى كحال و از پزشكان يونانى به جالينوس، بقراط و اهرن اشاره كرده است.
تحليل آثار جرجانى نشان مى‌دهد كه وى بر آثار پيشينيان خويش تسلط داشته و از ايشان اثر پذيرفته است. وى از پزشكان دوره اسلامى به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، محمد بن زكرياى رازى، ابوالحسن طبرى ترنجى، احمد فرخ، عيسى بن صهاربخت و نيز به كتبى چون تذكرة الكحالينِ على بن عيسى كحال و از پزشكان يونانى به جالينوس، [[بقراط]] و اهرن اشاره كرده است.


جرجانى علاوه بر طب، در علوم دينى نيز تحصيلاتى داشته است. به گفته [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] وى در نيشابور شاگرد ابوالقاسم عبد الكريم قشيرى بوده و از او روايت مى‌كرده است.
جرجانى علاوه بر طب، در علوم دينى نيز تحصيلاتى داشته است. به گفته [[سمعانی، عبد الکریم بن محمد |سمعانى]] وى در نيشابور شاگرد ابوالقاسم عبد الكريم قشيرى بوده و از او روايت مى‌كرده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش