۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمدحسين طباطبايى' به 'سيد محمدحسين طباطبايى') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در مقدمه ويراستار، مباحث کتاب به سه بخش تقسيم شده است: | در مقدمه ويراستار، مباحث کتاب به سه بخش تقسيم شده است: | ||
#مقدمه بنياد كه خود از دو بخش تشكيل شده است: | |||
#:الف)- يكصد رساله از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]: اين بخش، شامل مطالبى است پيرامون هدف اصلى از تدوين کتاب حاضر، وضع معيشت و تحصيل و تدريس استاد، مقام علمى و تأثير وجودى وى در حوزه علميه قم، نظر برخى از دانشمندان در مورد شخصيت والاى علامه و اعتبار و ارزش تفسير الميزان، فهرستى از آثار مطبوع و مخطوط وى <ref>مقدمه ويراستار، صبيستوشش</ref>. | |||
الف)- يكصد رساله از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]: اين بخش، شامل مطالبى است پيرامون هدف اصلى از تدوين کتاب حاضر، وضع معيشت و تحصيل و تدريس استاد، مقام علمى و تأثير وجودى وى در حوزه علميه قم، نظر برخى از دانشمندان در مورد شخصيت والاى علامه و اعتبار و ارزش تفسير الميزان، فهرستى از آثار مطبوع و مخطوط وى <ref>مقدمه ويراستار، صبيستوشش</ref>. | #:ب)- معجزه جاودان: اين بخش، بيانگر نمونههايى از اعجاز علمى قرآن است. | ||
#متن اصلى کتاب كه خود از دو بخش عمده تشكيل شده است: | |||
ب)- معجزه جاودان: اين بخش، بيانگر نمونههايى از اعجاز علمى قرآن است. | #:الف)- اعجاز از نظر قرآن: در اين بخش، گذشته از بحث درباره اعجاز و ماهيت آن، از هفت فراز بدين ترتيب سخن به ميان آمده است: قرآن قانون عليت عمومى را تصديق مىكند؛ قرآن امور خارقالعاده را مىپذيرد؛ قرآن حوادث و معلولات مادى را به خدا نسبت مىدهد؛ قرآن نفوس انبيا را در معجزات مؤثر مىداند؛ قرآن معجزات را علاوه بر نفوس انبيا، به خدا نيز نسبت مىدهد؛ قرآن معجزه را به علل شكستناپذير نسبت مىدهد و قرآن معجزه را دليلى قطعى و واقعى بر صدق دعوى نبوت مىداند. | ||
#:ب)- اعجازقرآن: در اين بخش به انواع تحدىها اشاره رفته و درباره هريك از آنها بهتفصيل بحث شده است، از جمله از تحدى قرآن به علم، تحدى قرآن به آورنده آن و... سخن به ميان آمده است. | |||
#رسالهاى درباره معجزه: اين رساله كه از اعجاز و معجزه بحث مىكند، مستقلا به قلم خود علامه نگارش يافته و براى تكميل فايده در پايان کتاب آمده است <ref>مقدمه ويراستار، صبيستوهفت</ref>. | |||
الف)- اعجاز از نظر قرآن: در اين بخش، گذشته از بحث درباره اعجاز و ماهيت آن، از هفت فراز بدين ترتيب سخن به ميان آمده است: قرآن قانون عليت عمومى را تصديق مىكند؛ قرآن امور خارقالعاده را مىپذيرد؛ قرآن حوادث و معلولات مادى را به خدا نسبت مىدهد؛ قرآن نفوس انبيا را در معجزات مؤثر مىداند؛ قرآن معجزات را علاوه بر نفوس انبيا، به خدا نيز نسبت مىدهد؛ قرآن معجزه را به علل شكستناپذير نسبت مىدهد و قرآن معجزه را دليلى قطعى و واقعى بر صدق دعوى نبوت مىداند. | |||
ب)- اعجازقرآن: در اين بخش به انواع تحدىها اشاره رفته و درباره هريك از آنها بهتفصيل بحث شده است، از جمله از تحدى قرآن به علم، تحدى قرآن به آورنده آن و... سخن به ميان آمده است. | |||
از آنجا كه کتاب حاضر با رعايت همه جوانب امر و به شيوهاى محققانه نگارش يافته است، گزاف نگفتهايم اگر ادعا كنيم كه در نوع خود بىنظير است، بهويژه كه مطالب ارزشمند آن، غالبا از تفسير «الميزان» كه قدرش بر اهل فضل و كمال كاملا روشن است، اقتباس شده و مابقى نيز از ديگر آثار استاد عينا نقل گرديده است <ref>مقدمه ويراستار، صبيستوهفت</ref>. | از آنجا كه کتاب حاضر با رعايت همه جوانب امر و به شيوهاى محققانه نگارش يافته است، گزاف نگفتهايم اگر ادعا كنيم كه در نوع خود بىنظير است، بهويژه كه مطالب ارزشمند آن، غالبا از تفسير «الميزان» كه قدرش بر اهل فضل و كمال كاملا روشن است، اقتباس شده و مابقى نيز از ديگر آثار استاد عينا نقل گرديده است <ref>مقدمه ويراستار، صبيستوهفت</ref>. | ||
ویرایش