التعليقات و النوادر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''التعليقات و النوادر'''، تألیف نحوی، واژه‌شناس، نسب‌شناس و جغرافی‌دان قرن سوم و چهارم هجری قمری، [[ابوعلی هارون بن زکریا هَجَری]] (متوفای؟)، اطلاعات سودمندی را درباره معانی واژگان زبان عربی، اشعار و شاعران، انساب شخصیت‌های جهان اسلام و مشخصات مکان‌های گوناگون ارائه می‌کند. مورخ و جغرافى‌دان فعال و اندیشور سلفی معاصر عربستانی، [[حمد بن محمّد بن جاسر]]، مشهور به [[حمد جاسر]] (1328-1421ق)، این کتاب را با دقت تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمه‌ای روشمند و ارزنده نوشته و نویسنده و آثارش و کتاب حاضر را شناسانده و همچنین پاورقی‌هایی بر آن افزوده و منابعش را مشخص کرده است. دقت‌ها و پژوهش‌های [[حمد جاسر]] در احیای اثر حاضر، ستودنی و درس‌آموز است و البته مشکلات کارش و موارد عدم موفقیت خودش را نیز گزارش داده است؛ از جمله اینکه 60 صفحه از قسمت پایانی نسخه خطی هندی را نتوانسته قرائت کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ج4، ص1908</ref>.

* [[حمد جاسر]] بعد از اشاره به اینکه [[حمادی]] قبلا این اثر را تصحیح کرده و گرفتار اشتباهات فراوانی شده، تعداد 906 اشکال را توضیح داده که بر تحقیق و تصحیح او وارد است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص237-488</ref> و در پایان افزوده است: من برای آگاهی‌بخشی به خوانندگان، این نقدها را نوشتم تا فریفته القاب دانشگاهی (دکتر و...) نشوند و عجولانه به کتاب‌های آنان اعتماد نکنند<ref>ر.ک: همان، ص488</ref>.

* [[حمد جاسر]]، با اشاره به سابقه آشنایی خودش با «التعليقات و النوادر» و اینکه وقتی به این اثر دست یافتم، در آن دانستنی‌های نادری درباره امکنه جزیرة‌العرب یافتم که در جای دیگر نیست...، اضافه کرده است: کتاب [[ابوعلی هارون بن زکریا هَجَری]] از منابعی است که ارزش و اهمیت آن ناشناخته مانده است و هرچند تمامی آن، در دسترس نیست، ولی نویسنده در بخش‌های موجود، دانستنی‌های ارزنده‌ای در زمینه ادبیات و واژه‌شناسی، شعر، جغرافیا و شناسایی امکنه و نسب‌شناسی عرضه می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص6 و ج2، ص493</ref>.

* حرف عین: «عَبقَرَ» ... در [[لسان العرب]] آمده که «عَبَوقَرَة» اسم جایی است. هَجری گفت: آن کوهی است که در راه مدینه از «سَیاله» با فاصله 2 میل (دیدرس) قبل از «مَلَل» قرار دارد و در [[التاج]] به‌جای 2 میل، 2 روز نوشته شده است، ولی آن، اشتباه است؛ زیرا «ملل» نزدیک «سیاله» است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج3، ص1185</ref>.