پرش به محتوا

مظهر الاسرار: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''مظهر الاسرار'''، اثر [[عبدی‌بیگ شیرازی]] (9 رجب 921ق/ 19 اوت 1515م- 988ق)، دیوان شعری است که به سبک «مخزن الاسرار» نظامی و در بحر سریع سروده شده است.
'''مظهر الاسرار'''، اثر [[عبدی‌بیگ شیرازی]] (9 رجب 921ق/ 19 اوت 1515م- 988ق)، دیوان شعری است که به سبک «[[مخزن الاسرار]]» [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] و در بحر سریع سروده شده است.


این مثنوی، با توحید، مناجات و نعت آغاز می‌شود. در این اثر که چهارمین اثر شاعر است، برای نخستین بار به موازات تخلص «نویدی»، با تخلص «عبدی» نیز برخورد می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه، صIX</ref>.
این مثنوی، با توحید، مناجات و نعت آغاز می‌شود. در این اثر که چهارمین اثر شاعر است، برای نخستین بار به موازات تخلص «نویدی»، با تخلص «عبدی» نیز برخورد می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه، صIX</ref>.


در فصلی از این اثر که زیر عنوان «عرض حال» آمده است، عبدی‌بیگ از شاه طهماست تقاضا می‌نماید که بذل رحمتی به وی کرده، نظری بر احوالش بیفکند. شاعر ضمن صحبت از دلیل سرودن این اثر، متذکر می‌شود که عمر خود را وقف سرودن اشعار کرده، قصاید و غزلیات بسیاری گفته و سه مثنوی «جام جمشیدی»، «هفت اختر» و «مجنون و لیلی» را سروده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
در فصلی از این اثر که زیر عنوان «عرض حال» آمده است، عبدی‌بیگ از شاه طهماسب تقاضا می‌نماید که بذل رحمتی به وی کرده، نظری بر احوالش بیفکند. شاعر ضمن صحبت از دلیل سرودن این اثر، متذکر می‌شود که عمر خود را وقف سرودن اشعار کرده، قصاید و غزلیات بسیاری گفته و سه مثنوی «جام جمشیدی»، «هفت اختر» و «مجنون و لیلی» را سروده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


شاعر پس از سه «خلوت»، به بخش اصلی اثر می‌پردازد. در هریک از 20 «مقاله»ی موجود در این اثر، شاعر به‌منظور اثبات نظریات خود، دو سه حکایت منظوم نیز می‌سراید. شاعر در این حکایات منظوم که اساسا بر مبنای احکام دینی و آیات قرآن تهیه شده است، می‌کوشد که انسان‌ها را از مبادرت به اعمال بد و نکوهیده برحذر دارد و آنها را از حساب و کتاب روز قیامت بترساند. شاعر از این راه خواسته است به خوانندگان خود بفهماند که باید تمام اعمال خود را به‌درستی و امانت انجام داده، در امانت خیانت نکنند، مال حرام نخورند و از این‌گونه مسائل<ref>ر.ک: همان، صX</ref>.
شاعر پس از سه «خلوت»، به بخش اصلی اثر می‌پردازد. در هریک از 20 «مقاله»ی موجود در این اثر، شاعر به‌منظور اثبات نظریات خود، دو سه حکایت منظوم نیز می‌سراید. شاعر در این حکایات منظوم که اساسا بر مبنای احکام دینی و آیات قرآن تهیه شده است، می‌کوشد که انسان‌ها را از مبادرت به اعمال بد و نکوهیده برحذر دارد و آنها را از حساب و کتاب روز قیامت بترساند. شاعر از این راه خواسته است به خوانندگان خود بفهماند که باید تمام اعمال خود را به‌درستی و امانت انجام داده، در امانت خیانت نکنند، مال حرام نخورند و از این‌گونه مسائل<ref>ر.ک: همان، صX</ref>.