۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آثار ابن المقفع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'حاكم' به 'حاكم '
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
جز (جایگزینی متن - 'حاكم' به 'حاكم ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در مقدمه کتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگيرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نويسنده به نام‌هاى عبدالله بن‌المقفع و عبدالحميد كاتب، پايه‌گزار اين نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى ابن‌المقفع با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامه‌نويسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين ابن‌المقفع و جاحظ و خلاصه‌اى از مطالب کتاب آمده است. <ref>مقدمه، ص5</ref> | در مقدمه کتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگيرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نويسنده به نام‌هاى عبدالله بن‌المقفع و عبدالحميد كاتب، پايه‌گزار اين نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى ابن‌المقفع با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامه‌نويسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين ابن‌المقفع و جاحظ و خلاصه‌اى از مطالب کتاب آمده است. <ref>مقدمه، ص5</ref> | ||
«كليله و دمنه» مجموعه‌اى از داستان‌هاى ايرانى و هندى است كه ابن‌المقفع از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصه‌هاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف حاكم نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مى‌باشد. <ref>كليله و دمنه، ص33</ref> | «كليله و دمنه» مجموعه‌اى از داستان‌هاى ايرانى و هندى است كه ابن‌المقفع از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصه‌هاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم]] نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مى‌باشد. <ref>كليله و دمنه، ص33</ref> | ||
«ادب كبير» رساله‌اى است كه از اندرزنامه‌هاى ايرانى و همچنين از تجربه‌هاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى کتاب كاملا عملى است. اندرزهايش به ندرت به يك سطح عالى اخلاقى مى‌رسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهره‌جويى از عواطف نفسانى به سود خويش. از رحم دينى در اين کتاب اثرى نيست و جهان‌بينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. اين در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است. <ref>الادب الكبير، ص277</ref> | «ادب كبير» رساله‌اى است كه از اندرزنامه‌هاى ايرانى و همچنين از تجربه‌هاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى کتاب كاملا عملى است. اندرزهايش به ندرت به يك سطح عالى اخلاقى مى‌رسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهره‌جويى از عواطف نفسانى به سود خويش. از رحم دينى در اين کتاب اثرى نيست و جهان‌بينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. اين در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است. <ref>الادب الكبير، ص277</ref> | ||