محبوب القلوب (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها

'''محبوب القلوب''' تألیف قطب‌الدین محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى(حدود1010-1090ق)، ترجمه سید احمد اردکانی، مصحح علی اوجبی؛ شاید به جرأت بتوان گفت که محبوب القلوب قطب الدین اشکوری یکی از مهم‌ترین منابع در زمینه تاریخ فلسفه می‌باشد. چه حاوی ویژگی‌های گاه منحصری است که آن را از آثار مشابه ممتاز می‌گرداند.

محمد بن شیخ علی بن عبدالوهاب بن پیله فقیه اشکوری دیلمی لاهیجی، ملقب به قطب الدین، شیخ الاسلام و بهاء الدین از مشاهیر حکما و عرفای سده یازدهم هجری به شمار می‌آید.

تنها چیزی که به طور قطع در این باره می‌دانیم اینکه همان گونه که خود در محبوب القلوب تصریح کرده از زلزله هولناک لاهیجان در سال 1088ق رخ داده، جان سالم به در برده و دیگر آن که فرزندش شیخ جعفر در سال 1095ق از آماده سازی فهرست محبوب القلوب فراغت یافته و در آنجا هنگام یادکرد از پدر خویش، عبارت دعایی رحمةالله علیه را به کار برده که حاکی از درگذشت اشکوری است. از ضمیمه این دو مطلب می‌توان چنین نتیجه گرفت که او در فاصله زمانی 1095 ـ 1088ق چشم از جهان فروبسته است. تا کنون 9 اثر از وی شناخته شده است.

شاید به جرأت بتوان گفت که محبوب القلوب قطب الدین اشکوری یکی از مهم‌ترین منافع در زمینه تاریخ فلسفه می‌باشد. چه حاوی ویژگی‌های گاه منحصری است که آن را از آثار مشابه ممتاز می‌گرداند. در اینجا فهرست‌وار به شماری از این ویژگی‌ها اشاره می‌کنیم:

عمده آثاری که در زمینه تاریخ فلسفه به رشته تحریر درآمده‌اند، به دوره، گروه یا جریان خاص اختصاص دارند. اما محبوب القلوب شامل شرح حال و آرای تمامی حکمای پیش و پس از اسلام است که صاحب فکر و اندیشه بوده‌اند.

اشکوری در محبوب القلوب در کنار بیوگرافی اجمالی هر فیلسوف، به تبیین و تفسیر دیدگاه‌ها و اندیشه‌های وی پرداخته و آن گاه که آن را مطابق با واقع نمی‌بیند، با عبارت لعل مراده و نظایر آن دست به توجیه زده، به گونه‌ای تفسیر می‌کند که از دید خود ایرادی بر آن وارد نشود.