پرش به محتوا

مقدس اردبیلی، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بهره برداری' به 'بهره‌برداری'
جز (جایگزینی متن - 'بهره برداری' به 'بهره‌برداری')
خط ۸۳: خط ۸۳:
علامه محمد بن علی اردبیلی، درباره شخصیت او می‌گوید: «احمد بن محمد اردبیلی (رحمه‌الله) در بزرگواری، وثاقت و امانت مشهورتر از ان است که یادآوری شود. او بالاتر از قلمرو عبارت و سخن است. شخصیتی متکلّم، فقیه عظیم‌الشأن، جلیل‌القدر، بلند‌مرتبه و متورعترین و عابدترین و پرهیزگارترین اهل زمانش بوده است»<ref>جناتی، محمدابراهیم، ص23 و 24</ref>.
علامه محمد بن علی اردبیلی، درباره شخصیت او می‌گوید: «احمد بن محمد اردبیلی (رحمه‌الله) در بزرگواری، وثاقت و امانت مشهورتر از ان است که یادآوری شود. او بالاتر از قلمرو عبارت و سخن است. شخصیتی متکلّم، فقیه عظیم‌الشأن، جلیل‌القدر، بلند‌مرتبه و متورعترین و عابدترین و پرهیزگارترین اهل زمانش بوده است»<ref>جناتی، محمدابراهیم، ص23 و 24</ref>.


محقق در احیای حوزه علمیه نجف نقشی بسزا داشت و پایه‌گذار مکتب فقهی خاصی در فقه گردید. او در فقه، روشی کاملا مستقل و مخصوص به خود داشت؛ گرچه در اساس فقه، تحولی ایجاد نکرد. نوع نگرش او به منابع شناخت احکام و طرز استفاده او از قواعد فقهی و اصولی و نوع بهره برداری او از روایات شریف همراه با جرأت و شجاعت او در بیان فتاوا، او را صاحب مکتب خاصی در فقه گردانید؛ به‌طوری‌که در دوره صفویه و پس از آن، گروهی از بهترین فقها را پیرو روش فقهی خود کرد. [[عاملی موسوی، محمد بن علی|سید محمد عاملی]] [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارک]]، [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|شیخ حسن عاملی]] [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]]، ملا عبدالله شوشتری، محمدمؤمن سبزواری، [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]] و [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] از آن جمله هستند. صاحب جواهر، از پیروان مکتب فقهی محقق، مثل [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارک]]، سبزواری و فیض که روش آزادی‌خواهانه محقق را پسندیده و در فقه خود از روش او متأثر بودند، به‌عنوان «اتباع المقدس» یاد می‌کند؛ چراکه روش متهورانه و آزادی‌خواهانه و بی‌اعتنایی آنان را به آرا و افکار پیشینیان نمی‌پسندید<ref>برزنونی، محمدعلی، ص145</ref>.
محقق در احیای حوزه علمیه نجف نقشی بسزا داشت و پایه‌گذار مکتب فقهی خاصی در فقه گردید. او در فقه، روشی کاملا مستقل و مخصوص به خود داشت؛ گرچه در اساس فقه، تحولی ایجاد نکرد. نوع نگرش او به منابع شناخت احکام و طرز استفاده او از قواعد فقهی و اصولی و نوع بهره‌برداری او از روایات شریف همراه با جرأت و شجاعت او در بیان فتاوا، او را صاحب مکتب خاصی در فقه گردانید؛ به‌طوری‌که در دوره صفویه و پس از آن، گروهی از بهترین فقها را پیرو روش فقهی خود کرد. [[عاملی موسوی، محمد بن علی|سید محمد عاملی]] [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارک]]، [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|شیخ حسن عاملی]] [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]]، ملا عبدالله شوشتری، محمدمؤمن سبزواری، [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فیض کاشانی]] و [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] از آن جمله هستند. صاحب جواهر، از پیروان مکتب فقهی محقق، مثل [[عاملی موسوی، محمد بن علی|صاحب مدارک]]، سبزواری و فیض که روش آزادی‌خواهانه محقق را پسندیده و در فقه خود از روش او متأثر بودند، به‌عنوان «اتباع المقدس» یاد می‌کند؛ چراکه روش متهورانه و آزادی‌خواهانه و بی‌اعتنایی آنان را به آرا و افکار پیشینیان نمی‌پسندید<ref>برزنونی، محمدعلی، ص145</ref>.


==مرجعیت==
==مرجعیت==