مراحل و شیوه‌های توسعه در دولت نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

مراحل و شیوه‌های توسعه در دولت نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۳

۱۴ بایت اضافه‌شده ، ۱۳ مارس

جز

جایگزینی متن - 'صل الله علیه و آله ' به 'صلی‌الله‌علیه‌وآله '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۴۰۰

ویرایش

@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
 تبیین نظرگاه دین و آموزه‌های اسلامی در زمینه‌ی مسائل و موضوعات جدید از وظایف جدی پژوهشگران مسلمان است که باید رویکرد دین را در قبال پدیده‌های جدید از منابع دینی و سیره‌ی پیشوایان دین استخراج نموده، در اختیار انسان ها، خصوصا کارگزاران نظام های حکومتی در کشورهای مسلمان قرار دهند. «توسعه» یکی از پدیده‌های جدید است که پس از جنگ جهانی دوم مطرح شد و رشد اقتصادی کشورها را مدنظر داشت. توسعه به مفهوم رایج خود، هرچند ابعاد گوناگون زندگی مادی انسان را مدنظر دارد، به هیچ وجه تأمین کننده‌ی «رستگاری» انسان نیست؛ زیرا این نوع توسعه بر مبانی فکری، فلسفی و معرفتی مدرنیته استوار بوده و دارای ماهیت «سکولار» و مادی نگر است؛ به همین دلیل، بعد معنوی وجود انسان را نادیده انگاشته و حیات ابدی او را، که به مراتب مهم تر از زندگی دنیوی اوست، در نظر گرفته است.
-به رغم جوان بودن مباحث توسعه، با حجم زیادی از کارهای پژوهشی و تحلیلی در این موضوع روبه رو هستیم که در سطح جهان دارای راهبردی و کاربردی است؛ اما در زمینه‌ی الگوهای بومی توسعه و خصوصا الگوهای نهفته در آموزه‌های دینی، کار مهمی دیده نشده است. این تحقیق ضمن بررسی مفهوم توسعه به سبک غربی، به مطالعه‌ی ناب ترین دوره‌ی اسلامی، یعنی دوره‌ی پیامبر اعظم صل الله علیه و آله و دولت آن حضرت، پرداخته و به این نتیجه رسیده است که توسعه با خاستگاه فکری و فلسفی مدرنیته دارای ماهیت سکولار و دین ستیز است و بر شکوفایی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دولت نبوی قابل تطبیق نیست و توسعه به مفهوم بهبود شرایط برآوردن نیازها و پرورش استعدادهای انسانی در دولت نبوی وجود دارد و از روشی که رسول خدا صل الله علیه و آله برای بهبود وضعیت ابعاد مختلف حیات انسانی در پیش گرفت و قبل از هرچیز روی اندیشه و تفکر انسان تمرکز نمود، می‌توان روش «تحول انسانی» را استنباط کرد که با استفاده از مهندسی دقیق و کارآمد فرهنگی و حرکت تدریجی و مرحله ای، توانست شکوفایی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و تعالی انسانی را به ارمغان آورد. هرچند قلمرو فعالیت دولت نبوی، جامعه صدر اسلام بود، روش تحول انسانی می‌تواند برای جامعه بشری در هر دوره‌ی تاریخی و هر محدوده‌ی جغرافیایی کارآمد، مشکل گشا و  رستگاری بخش باشد.
+به رغم جوان بودن مباحث توسعه، با حجم زیادی از کارهای پژوهشی و تحلیلی در این موضوع روبه رو هستیم که در سطح جهان دارای راهبردی و کاربردی است؛ اما در زمینه‌ی الگوهای بومی توسعه و خصوصا الگوهای نهفته در آموزه‌های دینی، کار مهمی دیده نشده است. این تحقیق ضمن بررسی مفهوم توسعه به سبک غربی، به مطالعه‌ی ناب ترین دوره‌ی اسلامی، یعنی دوره‌ی پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله و دولت آن حضرت، پرداخته و به این نتیجه رسیده است که توسعه با خاستگاه فکری و فلسفی مدرنیته دارای ماهیت سکولار و دین ستیز است و بر شکوفایی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دولت نبوی قابل تطبیق نیست و توسعه به مفهوم بهبود شرایط برآوردن نیازها و پرورش استعدادهای انسانی در دولت نبوی وجود دارد و از روشی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله برای بهبود وضعیت ابعاد مختلف حیات انسانی در پیش گرفت و قبل از هرچیز روی اندیشه و تفکر انسان تمرکز نمود، می‌توان روش «تحول انسانی» را استنباط کرد که با استفاده از مهندسی دقیق و کارآمد فرهنگی و حرکت تدریجی و مرحله ای، توانست شکوفایی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و تعالی انسانی را به ارمغان آورد. هرچند قلمرو فعالیت دولت نبوی، جامعه صدر اسلام بود، روش تحول انسانی می‌تواند برای جامعه بشری در هر دوره‌ی تاریخی و هر محدوده‌ی جغرافیایی کارآمد، مشکل گشا و  رستگاری بخش باشد.
 روش پژوهش در این تحقیق تلفیقی از دو روش تحلیلی و توصیفی است و تلاش بر آن بوده تا با مطالعه و بازنگری متون و منابع تاریخی مربوط به دوره‌ی نبوی و بهره گیری از مطالعات انجام شده در زمینه‌ی توسعه، ابعاد، شاخص ها، چگونگی و راهکارهای توسعه در دولت نبوی به دست آید؛ بنابراین علاوه بر داده‌های تاریخی، از مباحث نظری جامعه شناسی توسعه و برخی مباحث توسعه‌ی اقتصادی در تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفته است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2539 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>