اخلاق سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخش بعدی، اخلاق انقلابی امام(ره) مورد بحث قرار می‌گیرد و شاخص‌های عدم اعتقاد به مبارزه مسلحانه، عدم تمایل به حزب گرایی و رفتار حزبی، عدم نگرش تاکتیکی به احزاب و دسته‌های سیاسی،رابطه اخلاقی امام با یاران خود، محوریت مهربانی در مشی سیاسی و نقش مردم در مکتب اخلاقی حضرت امام احصا و تبیین می‌شود. در بخش آخر نگاه امام نسبت به مردم به عنوان امت برگزیده، برادر رهبر و صاحب و حافظ اصلی انقلاب اسلامی تبیین شده است.

چهارمین و آخرین بخش این کتاب، ریزش‌های انقلاب و نوع برخورد [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]] با این افراد را تبیین می‌کند. افرادی که از خط اصیل انقلاب خارج شدند و برخورد امام که مثل همه ابعاد زندگی شان اخلاق مدار و با رعایت حق بود. در این بخش مواجهه حضرت امام با آقایان بازرگان، [[شریعتمداری، سید محمدکاظم|شریعتمداری]]، بنی صدر و آقای [[منتظری، حسینعلی|منتظری]] مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. در مورد آقای [[منتظری، حسینعلی|منتظری]] سیر نامه‌های امام به او ورویکرد ناصحانه و تحذیری امام در این نامه‌ها به خوبی برخورد اخلاقی ایشان را در این مقطع از تاریخ نشان می‌دهد. تلاش امام در جهت دور نگه داشتن آقای منتظری از بحرانی بود که نظام با آن دست و پنجه نرم می‌کرد. این سیر در نامه‌ای که امام به وزرا و نمایندگان مجلس نوشتند آشکار شد:»... شنیدم در جریان امر حضرت آقای منتظری نیستید و نمی دانید قضیه از چه قرار است. همین قدر بدانید که پدر پیرتان بیش از دو سال است در اعلامیه‌ها و پیغام ها تمام تلاش خود را نموده است تا قضیه بدین جا ختم نگردد، ولی متأسفانه موفق نشد»....<ref> ر.ک: بی‌نام، ص69-70</ref>