۱۱۹٬۰۵۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مثنوي' به 'مثنوی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موثر' به 'مؤثر') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
مؤلف از شارحان برجسته وبهنام مثنوی است و این کار را پس از شرح جامع مثنوی فراهم کرده است. | مؤلف از شارحان برجسته وبهنام مثنوی است و این کار را پس از شرح جامع مثنوی فراهم کرده است. | ||
دربارۀ هدف و انگیزهاش از تدوین [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به این صورت، میگوید تصحیح [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، همین مقداری که تا حال انجام شده، کفایت میکند و نیاز عام و خاص را برآورده میسازد و دیگر به تصحیحهای مجدد نیازی احساس نمیشود. لذا میسزد که پژوهندگان مثنوی، زین پس تلاش خود را در جهت تبیین مبانی و خطوط اصلی اندیشه مولانا به کار گیرند و آن را به هنجاری بازگو کنند که عموم علاقمندان معارف آسمانی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] بهرهمند گردند. وی در این تحقیق به نسخه [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] اعتماد کرده و آن را اساس کار خود قرار داده است. دیباچههای عربی [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به فارسی ساده و روان ترجمه شده و لغات و تعبیرات دشوار و عبارات قرآنی و عربی متن مثنوی اعراب گذاری شده که در فهم و روان خوانی ابیات بسیار | دربارۀ هدف و انگیزهاش از تدوین [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به این صورت، میگوید تصحیح [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، همین مقداری که تا حال انجام شده، کفایت میکند و نیاز عام و خاص را برآورده میسازد و دیگر به تصحیحهای مجدد نیازی احساس نمیشود. لذا میسزد که پژوهندگان مثنوی، زین پس تلاش خود را در جهت تبیین مبانی و خطوط اصلی اندیشه مولانا به کار گیرند و آن را به هنجاری بازگو کنند که عموم علاقمندان معارف آسمانی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] بهرهمند گردند. وی در این تحقیق به نسخه [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] اعتماد کرده و آن را اساس کار خود قرار داده است. دیباچههای عربی [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به فارسی ساده و روان ترجمه شده و لغات و تعبیرات دشوار و عبارات قرآنی و عربی متن مثنوی اعراب گذاری شده که در فهم و روان خوانی ابیات بسیار مؤثر واقع شده است. کتاب در دو جلد و با صفحات پیاپی به چاپ رسیده و در پایان جلد دوم ۱۳۹ صفحه به فهرست تفصیلی مطالب (عناوین و عبارات افزوده شده در متن) اختصاص دارد که کشف و به دست آوردن مطالب موضوعی [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را تسهیل نموده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص129-130</ref> | ||