پرش به محتوا

توحيد از ديدگاه امام خمينی(س): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '
جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۲: خط ۵۲:


==نمونه مطالب==
==نمونه مطالب==
* ای سرگشتگان وادی حیرت و ای گمشدگان بیابان ضلالت، نه،‏‎ ‎‏بلکه ای پروانه‌های شمع جمال جمیل مطلق و ای عاشقان‏‎ ‎‏محبوب بی‌عیبِ بی‌زوال، قدری به کتاب فطرت رجوع کنید و‏‎ ‎‏صحیفه کتاب ذات خود را ورق زنید، ببینید با قلم قدرت‏‎ ‎‏فطرت‌اللهی در آن مرقوم است: «وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ‏‎ ‎‏السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»‏<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص126</ref>‏.
* ای سرگشتگان وادی حیرت و ای گمشدگان بیابان ضلالت، نه،‏‎ ‎‏بلکه‌ای پروانه‌های شمع جمال جمیل مطلق و ای عاشقان‏‎ ‎‏محبوب بی‌عیبِ بی‌زوال، قدری به کتاب فطرت رجوع کنید و‏‎ ‎‏صحیفه کتاب ذات خود را ورق زنید، ببینید با قلم قدرت‏‎ ‎‏فطرت‌اللهی در آن مرقوم است: «وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ‏‎ ‎‏السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»‏<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص126</ref>‏.
* تعریف جامع شرک در عبادت، که تمام مراتب آن را شامل گردد،‏‎ ‎‏ادخال رضای غیر حق است در آن، چه رضای خود باشد یا غیر‏‎ ‎‏خود؛ الا آنکه اگر رضای غیر خود از سایر مردم باشد، شرک ظاهر ‎‏و ریای فقهی است و اگر رضای خود باشد، آن شرک خفی باطنی‏‎ ‎‏است و در نظر اهل معارف باطل و ناچیز است و مقبول درگاه حق‏‎ ‎‏نیست؛ مثلاً کسی که نماز شب بخواند برای وسعت روزی، یا‏‎ ‎‏صدقه دهد برای رفع بلیّات، یا زکات دهد برای تنمیه مال، یعنی‏‎ ‎‏اینها را برای حق تعالی بکند و از عنایت او این امور را بخواهد، این‏‎ ‎‏عبادات گرچه صحیح و مجزی و با اتیان به اجزا و شرایط شرعیه‏‎ ‎‏این آثار نیز بر او مترتب شود، لکن این عبادت حق تعالی نیست و‏‎ ‎‏دارای نیت صادقه و اراده خالصانه نخواهد بود؛ بلکه این عبادت‏‎ ‎‏برای تعمیر دنیا و رسیدن به مطلوبات نفسانیه دنیویه است؛ پس‏‎ ‎‏عمل او مصاب نیست. چنانچه اگر عبادات برای ترس از جهنم و‏‎ ‎‏شوق بهشت باشد، نیز خالص برای حق نیست و نیت صادقانه در‏‎ ‎‏آن ندارد... این‌گونه از عبادات را حق تعالی به‌واسطه ضعف ما و رحمت‏‎ ‎‏واسعه خود به یک مرتبه قبول فرموده؛ یعنی، آثاری بر آنها مترتب‏‎ ‎‏فرموده و عنایاتی در مقابل آنها قرار داده که اگر انسان به شرایط‏‎ ‎‏ظاهریه و اقبال قلب و حضور آن و شرایط قبول آنها قیام کند، تمام‏‎ ‎‏آن آثار بر آنها مترتب شود و تمام وعده‌ها انجاز گردد<ref>ر.ک: همان، ج2، ص1186-1187</ref>‏.
* تعریف جامع شرک در عبادت، که تمام مراتب آن را شامل گردد،‏‎ ‎‏ادخال رضای غیر حق است در آن، چه رضای خود باشد یا غیر‏‎ ‎‏خود؛ الا آنکه اگر رضای غیر خود از سایر مردم باشد، شرک ظاهر ‎‏و ریای فقهی است و اگر رضای خود باشد، آن شرک خفی باطنی‏‎ ‎‏است و در نظر اهل معارف باطل و ناچیز است و مقبول درگاه حق‏‎ ‎‏نیست؛ مثلاً کسی که نماز شب بخواند برای وسعت روزی، یا‏‎ ‎‏صدقه دهد برای رفع بلیّات، یا زکات دهد برای تنمیه مال، یعنی‏‎ ‎‏اینها را برای حق تعالی بکند و از عنایت او این امور را بخواهد، این‏‎ ‎‏عبادات گرچه صحیح و مجزی و با اتیان به اجزا و شرایط شرعیه‏‎ ‎‏این آثار نیز بر او مترتب شود، لکن این عبادت حق تعالی نیست و‏‎ ‎‏دارای نیت صادقه و اراده خالصانه نخواهد بود؛ بلکه این عبادت‏‎ ‎‏برای تعمیر دنیا و رسیدن به مطلوبات نفسانیه دنیویه است؛ پس‏‎ ‎‏عمل او مصاب نیست. چنانچه اگر عبادات برای ترس از جهنم و‏‎ ‎‏شوق بهشت باشد، نیز خالص برای حق نیست و نیت صادقانه در‏‎ ‎‏آن ندارد... این‌گونه از عبادات را حق تعالی به‌واسطه ضعف ما و رحمت‏‎ ‎‏واسعه خود به یک مرتبه قبول فرموده؛ یعنی، آثاری بر آنها مترتب‏‎ ‎‏فرموده و عنایاتی در مقابل آنها قرار داده که اگر انسان به شرایط‏‎ ‎‏ظاهریه و اقبال قلب و حضور آن و شرایط قبول آنها قیام کند، تمام‏‎ ‎‏آن آثار بر آنها مترتب شود و تمام وعده‌ها انجاز گردد<ref>ر.ک: همان، ج2، ص1186-1187</ref>‏.