۱۱۲٬۳۲۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''معارف نهجالبلاغه در شعر شاعران''' تألیف [[دشتی، محمد|محمد دشتى]] (۱۳۳۰-۱۳۸۰ش)، در این مجموعه به تأثیر معارف نهجالبلاغه و پند و اندرزهای [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] در ادبیات فارسی، به ویژه ادبیات منظوم پرداخته شده است. | '''معارف نهجالبلاغه در شعر شاعران''' تألیف [[دشتی، محمد|محمد دشتى]] (۱۳۳۰-۱۳۸۰ش)، در این مجموعه به تأثیر معارف نهجالبلاغه و پند و اندرزهای [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] در ادبیات فارسی، به ویژه ادبیات منظوم پرداخته شده است. | ||
مؤلف با بررسی اشعار شاعران بلند | مؤلف با بررسی اشعار شاعران بلند آوازهای چون [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]، [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]]، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[ناصر خسرو]]، [[بسطامی، علی بن طیفور|بسطامی]]، [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فیض کاشانی]]، [[اقبال لاهوری، محمد|اقبال لاهوری]]، [[دهخدا، علیاکبر|دهخدا]] و [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمینی(ره)]]، اثرپذیری این سخن سرایان را از کلمات گهربار [[امام علی علیهالسلام|امیر مؤمنان(ع)]] در دو بخش قالبی و مضمونی تشریح کرده است. | ||
وی ابتدا به فرازی از سخنان [[امام علی علیهالسلام|امیر مؤمنان(ع)]] در [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهجالبلاغه]] اشاره میکند و سپس، ابیاتی از سخن سرایان ادب فارسی را ذکر نموده و نشان میدهد که چگونه این ناموران شعر پارسی، در قالب اشاره، اقتباس، استعاره، تضمین، ترجمه و تلمیح از قالب و محتوای معارف [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهجالبلاغه]] سیراب شدهاند و غنای شعر خود را دو چندان کردهاند. | وی ابتدا به فرازی از سخنان [[امام علی علیهالسلام|امیر مؤمنان(ع)]] در [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهجالبلاغه]] اشاره میکند و سپس، ابیاتی از سخن سرایان ادب فارسی را ذکر نموده و نشان میدهد که چگونه این ناموران شعر پارسی، در قالب اشاره، اقتباس، استعاره، تضمین، ترجمه و تلمیح از قالب و محتوای معارف [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهجالبلاغه]] سیراب شدهاند و غنای شعر خود را دو چندان کردهاند. |