پرش به محتوا

ديوان ابن الرومي: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR72352J1.jpg | عنوان = ديوان إبن الرومي | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابن رومی، علی بن عباس (نويسنده) بسج، احمد حسن (شارح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /د۹ 3654 PJA | موضوع = |ناشر | ناشر = دار الکتب ال...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''ديوان ابن الرومي'''، مشتمل بر اشعار عربی علی بن عباس بن رومی (221-283ق) است که با مقدمه و شرح احمد حسن بسج در سه جلد منتشر شده است.
'''ديوان ابن الرومي'''، مشتمل بر اشعار عربی [[ابن رومی، علی بن عباس|علی بن عباس بن رومی]] (221-283ق) است که با مقدمه و شرح [[بسج، احمد حسن|احمد حسن بسج]] در سه جلد منتشر شده است.


علی بن عباس بن رومی، دیوان شعر نسبتاً بزرگی به‌جا گذاشته است. اشعار او ترتیب نداشته و مسیبی آن را از وی روایت کرده، سپس ابوبکر صولی آن را بر اساس حروف الفبا مرتب کرده و ابوطیب وراق بن عبدوس آن را از همه نسخ جمع‌آوری نموده و...<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص10؛ ابن خلکان، احمد بن محمد، ص358</ref>‏.
[[ابن رومی، علی بن عباس|علی بن عباس بن رومی]]، دیوان شعر نسبتاً بزرگی به‌جا گذاشته است. اشعار او ترتیب نداشته و مسیبی آن را از وی روایت کرده، سپس [[ابوبکر صولی]] آن را بر اساس حروف الفبا مرتب کرده و ابوطیب وراق بن عبدوس آن را از همه نسخ جمع‌آوری نموده و...<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص10؛ ابن خلکان، احمد بن محمد، ص358</ref>‏.


ابن خلکان گوید: «ابوطیب وراق، بر هر نسخه‌ای از آن که بر اساس حروف و غیر آن بود، مقدار هزار بیت افزود. علی بن عباس، قصاید مطول و قصاید بدیعه دارد و در هر دو، مدح و هجا، دارای ظرافت است<ref>ر.ک: سنجری، احمد بن محمد، ج2، ص368</ref>‏.
ابن خلکان گوید: «ابوطیب وراق، بر هر نسخه‌ای از آن که بر اساس حروف و غیر آن بود، مقدار هزار بیت افزود. [[ابن رومی، علی بن عباس|علی بن عباس]]، قصاید مطول و قصاید بدیعه دارد و در هر دو، مدح و هجا، دارای ظرافت است<ref>ر.ک: سنجری، احمد بن محمد، ج2، ص368</ref>‏.


این دیوان مشتمل بر چهره‌های مختلف زندگی از شادی‌ها و دلتنگی‌ها، شقاوت‌ها و سعادت‌ها، طرق معاش، عادات، لباس‌ها، خلق و خوی، زنان، غناء و خوانندگی، به‌علاوه اغراض مرسوم شناخته‌شده در شعر عربی مانند مدح و هجاء، غزل و وصف، فخر و رثاء و دیگر فنونی است که قریحه شاعر گنجایش آنها را داشته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص10</ref>‏.
این دیوان مشتمل بر چهره‌های مختلف زندگی از شادی‌ها و دلتنگی‌ها، شقاوت‌ها و سعادت‌ها، طرق معاش، عادات، لباس‌ها، خلق و خوی، زنان، غناء و خوانندگی، به‌علاوه اغراض مرسوم شناخته‌شده در شعر عربی مانند مدح و هجاء، غزل و وصف، فخر و رثاء و دیگر فنونی است که قریحه شاعر گنجایش آنها را داشته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص10</ref>‏.