مجموع من رسائل السيوطي: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مجموع من رسائل السيوطي'''، مجموعه 9 رساله از آثار ادیب، محدّث، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، [[جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی]] (849-911ق) است که به بررسی موضوعات روایی، فقهی و کتاب‌شناسی می‌پردازد. محقق کتاب، [[ابوالفضل بدر عمرانی طنجی]]، نسخه‌های خطی هریک از رساله‌ها را معرفی کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3-5</ref>. این رساله‌ها به‌ترتیب عبارت است از:

[[سیوطی]] در این رساله کوتاه، با بیان اینکه در مورد خودستایی، قانون غالب این است که انسان از این کار بپرهیزد، افزوده است: ولی در صورتی که به‌عنوان یادکرد نعمت الهی و امتثال فرمان خدای متعال در آیه «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّك فَحَدِّث» (ضحی: 11) باشد، اشکالی ندارد و نیکوست. او برای تأیید این مطلب، به چند روایت استشهاد کرده است؛ از جمله: [[ابن ابی‌حاتم]] با سند از امام حسن مجتبی(ع) نقل کرده است که او در تفسیر همین آیه گفت: «إذا أصبتَ خيراً فحدّث به إخوانك»؛ هنگامی که به خیری رسیدی به برادرانت بگو<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9</ref>. نویسنده تأکید دارد که «خود را ستودن» در صورتی که از باب فخرفروشی باشد، شایسته نیست و مذموم است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>.

[[سیوطی]] نوشته است: از این روایت، بسیار پرسیده می‌شود و گاهی معنایی برداشت کنند که صحیح نیست و من سخنی گویم که اشکال را برطرف سازد و آن، دو نکته است: اول: این روایت صحیح نیست و [[ابن تیمیه]] آن را ساختگی شمرده است. دوم: [[نووی]] این روایت را این‌گونه معنا کرده است: هرکسی که نفس خودش را بشناسد که ضعیف و نیازمند به خدا و بندگی اوست، پروردگارش را با وصف قوت و ربوبیت و کمال مطلق و صفات عالی خواهد شناخت<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.

[[سیوطی]] در این رساله، روایاتی را بررسی کرده است که فضیلت نگاه کردن به آب و سبزه را بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص121-127</ref>، ولی [[ابوالفضل بدر عمرانی طنجی]]، همه این روایات را باطل و ساختگی دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>.