۱۰۵٬۴۵۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ی ' به 'هی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ش های ' به 'شهای ') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
سال هجرت عالم بزرگوار فاضل جواد به اصفهان معلوم نیست، ولی با توجه به چند نکته میتوان سال تقریبی سفر به اصفهان را حدس زد: نکتهی اول، سال وفات استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] در سال ۱۰۳۰ق است. فاضل جواد از کسانی است که در اصفهان، ملازم این استاد بود و بر دیدگاههای استادش آگاهی پیدا کرد. این مسئله، دستِ کم مدتی حدود ده سال را طلب میکند. نکتهی دیگر، سال و مکان نگارش برخی از آثار ارزشمند ایشان، مانند «کشف اصولالدین فی شرح نهج المسترشدین فی أُصولالدین» است. این اثر در سال ۱۰۲۹ق در کاظمین بوده است که نشانهی آن است که وی، در آن سال، در کاظمین به عنوان عالمی والامقام مستقر شده و یافتههای علمی خود را به رشتهی تحریر درآورده است. از این دو نکته به دست میآید که تاریخ سفر آن عالم ربانی به اصفهان، حدود سال ۱۰۲۰ هجری قمری است. بنابر این وی به مدت تقریبی ده سال در اصفهان و استرآباد که به آن اشاره خواهد شد، حضور داشته است. | سال هجرت عالم بزرگوار فاضل جواد به اصفهان معلوم نیست، ولی با توجه به چند نکته میتوان سال تقریبی سفر به اصفهان را حدس زد: نکتهی اول، سال وفات استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] در سال ۱۰۳۰ق است. فاضل جواد از کسانی است که در اصفهان، ملازم این استاد بود و بر دیدگاههای استادش آگاهی پیدا کرد. این مسئله، دستِ کم مدتی حدود ده سال را طلب میکند. نکتهی دیگر، سال و مکان نگارش برخی از آثار ارزشمند ایشان، مانند «کشف اصولالدین فی شرح نهج المسترشدین فی أُصولالدین» است. این اثر در سال ۱۰۲۹ق در کاظمین بوده است که نشانهی آن است که وی، در آن سال، در کاظمین به عنوان عالمی والامقام مستقر شده و یافتههای علمی خود را به رشتهی تحریر درآورده است. از این دو نکته به دست میآید که تاریخ سفر آن عالم ربانی به اصفهان، حدود سال ۱۰۲۰ هجری قمری است. بنابر این وی به مدت تقریبی ده سال در اصفهان و استرآباد که به آن اشاره خواهد شد، حضور داشته است. | ||
فاضل جواد پس از ورود به اصفهان، جویای حوزهی علمیه شد تا جان تشنهی خود را با آب علم و اخلاق سیراب سازد و ره توشهای برای دیار خود بردارد. گرچه عالمان و فقیهان بسیاری به تدریس علوم و | فاضل جواد پس از ورود به اصفهان، جویای حوزهی علمیه شد تا جان تشنهی خود را با آب علم و اخلاق سیراب سازد و ره توشهای برای دیار خود بردارد. گرچه عالمان و فقیهان بسیاری به تدریس علوم و دانشهای گوناگون اشتغال داشتند، ولی از آن جا که انگیزهی او کسب معارف و دانشهای گوناگون در کم ترین مدت بود، از این رو در پی بهترین استاد و کاملترین عالم شهر در علوم عقلی و نقلی به جست و جو پرداخت و از میان همهی آنان، تنها نزد شیخ بهایی کسب علم و کمال کرد. او پس از سالها تلاش و کوشش، از شاگردان ویژهی شیخ بهایی شد. از این رو بیش ترین همت خود را در شرح مبانی علمی و تبیین آثار آن استاد بزرگ، به کار برد و آثار فراوانی از خود در تبیین و شرح کتابهای شیخ بهایی به یادگار گذاشت. | ||
او در مدت زمان کوتاهی که در اصفهان و در محضر استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] بود، به درجات علوم دینی و انسانی رسید و اعجاب همگان را برانگیخت. | او در مدت زمان کوتاهی که در اصفهان و در محضر استادش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] بود، به درجات علوم دینی و انسانی رسید و اعجاب همگان را برانگیخت. |