مجموعه آثار حسام‌الدين خويی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مجموعه آثار حسام‌الدین خویی''' مجموعه‌ای است از هفت اثر منظوم و منثور، از حسام‌الدین حسن بن عبدالمؤمن خویی (زنده در 709ق) متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم که با مقدمه، تحقیق و تصحیح صغری عباس‌زاده، منتشر شده است.

از آنجا که حسام‌الدین یکی از منشیان و شاعران چیره‌دست در زبان فارسی است و در عصری زندگی می‌کند که گرایش به تصنع و تکلف از امتیازات هر نویسنده یا شاعر ممتاز همان عصر می‌باشد، لذا وی از این رهگذر، نه تنها بی‌بهره نمانده، بلکه خود از مروجین نیز می‌باشد<ref>مقدمه مصحح، ص17- 18</ref>.

# نصیب الفتیان: حسام‌الدین دومین شخصیت بعد از ابونصر فراهی است که نصاب‌نویسی را شروع کرده است<ref>همان، ص21</ref>. وی در این منظومه، علاوه از رعایت دقیق به کاربردن لغات عربی به فارسی، در عین حال مصنوع و متکلف بودن ابیات را بر خود ملزوم دانسته است<ref>همان، ص23</ref>.

# تحفه حسام: دومین منظومه حسام‌الدین است که فرهنگ منظوم ترکی به فارسی می‌باشد که تعداد 23 بیت از آن در دست می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.

# ملتمسات: بنابه اظهار حسام‌الدین در دیباچه اندک که به نثر دارد، این رساله، مشتمل است بر صد و اند قطعه و رباعی که در باب ملتمسات متفرق از سلطان عصر، سروده است<ref>همان، ص28</ref>.

# نزهة الکتاب: نخستین تألیف حسام‌الدین است که مشتمل بر چهار قسم می‌باشد: قسم اول، مشتمل بر صد آیت در اغراض متفاوت؛ قسم دوم محیط بر صد کلمه از احادیث مصطفی(ص) در اغراض متباین؛ قسم سوم جامع بر صد کلمه از نصایح خلفا و موجزات الفاظ فصحا در مآرب متفرق و قسم چهارم، حاوی صد بیت تازی مترجم به صد بیت پارسی در مطالب مختلف<ref>ر.ک: همان، ص29- 30</ref>.

# رسوم الرسائل: ششمین رساله حسام‌الدین است که آن را در فن رسائل، بعد از قواعد الرسائل، انشاء کرده است<ref>همان، ص39</ref>.