تراژدی: ما و یونانیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تراژدی: ما و یونانیان''' تألیف [[کریچلی، سایمون|سایمون کریچلی]]، ترجمه [[رنجبر، ابراهیم|ابراهیم رنجبر]]؛ نویسنده نخست زمینه و زمانه‌ی تکوین تراژدی را بررسی می‌کند و سپس به ما نشان می‌دهد تراژدی با نگاه به وضع سوگناک و البته همیشگی آدمی، جوهره ی انسانی را از دل طوفان بلایا و مصائب بیرون می‌کشد.

به سرگذشت آدمی که نگاهی بیندازیم، زمانه های عسرت و ذلت بسیاری را مشاهده خواهیم کرد که عرصه را بر انسان تنگ کرده‌اند. بنی بشر همواره  با خود، جهان و سرنوشت پنجه در پنجه بوده است. جهان امروز ما هم میراث‌دار این مصائب است و در نتیجه، رنج اندیشی و تفکر درباره‌ی ماهیت انسان در هنگامه‌های رنج و حرمان از جمله ضروریاتی به شمار می‌رود که به فهم وضع انسان کمکی در  خور می‌کند. [[کریچلی، سایمون|سایمون کریچلی]] به همین منظور به مسئله‌ی تراژدی و بن مایه‌های اصلی  آن پرداخته تا راهی به خودفهمی و خودشناسی ما بگشاید. [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] نخست زمینه و زمانه‌ی تکوین تراژدی را بررسی می‌کند و سپس به ما نشان می‌دهد تراژدی با نگاه به وضع سوگناک و البته همیشگی آدمی، جوهره ی انسانی را از دل طوفان بلایا و مصائب بیرون می‌کشد. به این ترتیب تراژدی دیگر نه مسئله‌ای تاریخی یا گونه‌ای ادبی، بلکه تلاش انسان برای فهم وضع خویش است.

کندوکاو در جهان باستان همیشه موضوعی جذاب بوده است. البته این کار سهل و ممتنع است، شیرینی و حلاوت آن دمی بیش طول نمی‌کشد، و هرچه این کار ادامه پیدا کند، سختی بیشتری بر آدمی هموار می‌شود. از طرفی، باستانی ها، چون باستانی اند و به لحاظ زمانی از ما دورند، و چون دیگر این امکان نیست که با آن‌ها به هم سخنی رودررو بپردازیم، همواره از چنگ عقل ما کریخته اند و فقط خاطره‌ای گنک در ذهن ما از خود به جای گذاشته‌اند. این مسائل در کنار کمبود و ابهام منابع باعث شده هاله‌ای از انگاشت‌های غلط، خرافات و حتی جزمیاتی حول و حوش این موضوع به وجود آید. کتاب حاضر در واقع تلاشی است تا اول از هم به ما یاد بدهد می‌توان به نحو دیگری به جهان باستان، به یکی از مهم‌ترین موضوعات آن، یعنی تراژدی، پرداخت. گویی می‌شود با باستانی های همنشین شد، دل به دل آن‌ها داد و از بصیرت‌هایشان برای زندگی و وضع کنونی خود استفاده کرد. [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] در حوزه‌ی کلاسیک متخصص نیست. او، به گفته ی خودش، چیز زیادی از یونانی و لاتین نمی‌داند، با این حال سعی کرده در مقام فیلسوف به سراغ حوزه‌ی تراژدی برود و از این دریا دری برای ما سفته و به ارمغان آورد. از طرفی، چون [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] فلسفه را حاصل سرخوردگی می‌داند، از نگاه او تراژدی دستمایه‌ی خوبی بوده تا بتواند از طریق آن فکر خود را نیز معرفی کند.<ref> [https://historylib.com/books/2706 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>