حکایتهای تلخ و شیرین: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ انقلاب اسلامی ایران با وجود کینه توزی ها و دشمنی قدرت‌های بزرگ از توطئه تحریف در امان نیست و دروغ پراکنی های رسانه‌های گروهی غرب و اذناب آنان در زمانی که نسل انقلاب بر مسند و مصدر کار حضور دارد، نشان می‌دهد که نسل آینده تا چه میزان در خطر قلب واقعیت ها قرار دارد.

بنیانگذار جمهوری اسلامی، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]] با آن روشن بینی و آینده نگری الهی این مسأله را گوشزد فرموده و در حکم مبارک خویش به حجت الاسلام [[سید حمید روحانی]] می فرمایند:

«شما به عنوان یک مورخ باید توجه داشته باشید که عهده دار چه کار عظیمی شده اید. اکثر مورخین تاریخ را آنگونه که مایلند و یا بدان گونه که دستور گرفته اند می نویسند، نه آنگونه که اتفاق افتاده است...»

بایستی خاطره ها، حکایت ها، وقایع تلخ و شیرین انقلاب اسلامی از حاضران صادق و مؤمن این انقلاب، سینه به سینه و در سطور کتاب‌ها، فیلم ها و نوارها به نسل آینده انتقال یابد تا انقلاب اسلامی همواره آنچنان که بوده و هست، قلوب نسل ها را به اسلام ناب محمدی(ص) منور و مؤمن نگهدارد.

[[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام عظیم الشأن (رضوان الله علیه)]] که خود پایه گذار انقلاب اسلامی و به ثمررساننده و هدایتگر آن در دشوارترین زمان ها بوده اند، شایسته ترین کسی هستند که می‌توانند روح و سمت و جلوه‌های انقلاب را بیان نمایند.

کتاب حاضر، مجموعه 314 خاطره و حکایت از زبان [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]] است که توسط مؤسسه فرهنگی قدر ولایت تنظیم شده است. حضرت امام در بسیاری از بیانات خویش به فرازهایی از وقایع انقلاب اسلامی - چه تلخ و چه شیرین- اشاره فرموده و دیده‌ها و شنیده‌های خویش را از حوادث قبل از انقلاب به نحوی که به جریان انقلاب اسلامی مربوط می‌شود، بیان فرموده اند که علاوه بر کمک بر تحقق ثبت و انتقال وقایع انقلاب اسلامی، حالت جذابیت حکایتی نیز پیدا می‌کند.

من در جوانی در ایام تابستان که گاهی به بعضی از بلاد می رفتم، در بعضی جا ها می دیدم که همه مردم خوبند. از آن جمله محلّات را می دیدم که همه مردمش متدین و خوبند. وقتی متوجه می شدم می دیدم که یک عالم خوب در آنجاست. بنا براین هر جا یک عالم عاقل و متدین باشد، مسائل را اصلاح می‌کند و در مقابل اگر خدای نخواسته انحرافی در این قشر پیدا شود، این انحراف به مردم نیز سرایت می‌کند.

من دو روز پیش از این که رادیو را گوش می‌دادم، دیدم که رادیوی خارجی گفت که فلان گفته است که خمینی در حال مرگ است. من یاد قصه-ای افتادم و آن این که یک نفر بود که می‌خواست اظهار قدرت و پهلوانی بکند. در یک جلسه ای گفت که من آنم که چه کردم، چه کردم، کارهایش را شمرد و من جمله گفت من آنم که فلان آدم پهلوان را در فلان جا کشتم و چه کردم. آن آدم حاضر بود، گفت: آن کسی که شما کشتید دارد حرف های شما را می شنود. من یاد این افتادم که آن کسی که این آقا گفته در حال مرگ است، حرف های ایشان را شنیده و به این سبک مغزی خندیده است!

در آن روزهایی که در زمان رضاخان پهلوی و فشار طاقت فرسا برای تغییر لباس بود و روحانیون و حوزه‌ها در تب و تاب به سر می-بردند (روزهایی که خداوند رحمان نیاورد چنین روزهایی را برای حوزه‌های دینی) شیخ نسبتا وارسته ای را نزدیک دکان نانوایی که قطعه نانی را خالی می خورد، دیدًم که گفت: به من گفتند عمامه را بردار من نیز برداشتم و دادم به دیگری که دو تا پیراهن برای خودش بدوزد، الان هم نانم را خوردم و سیر شدم، تا شب هم خدا بزرگ است. پسرم! من چنین حالی را اگر بگویم به همه مقامات دنیوی می‌دهم، باور کن.

'''فقط فرنگی ها می‌توانند'''

من یک قصه شنیدم که مال شاید صد سال پیش از این باشد، صد و بیشتر از صد سال. از شیخ ما مرحوم [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌الله  حائری]]، رحمه‌الله نقل شد که فرموده بودند: «من بچه بودم در یزد و تازه این لامپ ها را، لامپ-هایی که آن وقت بود آورده بودند و یک پله‌هایی درست کرده بودند و آن لامپ ها را گذاشته بودندآن جا، آن بالا، مردم تازه می دیدند او را، چراغ هایشان قبلاً غیر از آن ترتیب بوده، و یک نفر فرنگی هم آن جا بود. این هر چند دقیقه یک دفعه از این پله ها بالا می رفت و آن ماشه لامپا را حرکت می‌داد، این یک قدری نورش می رفت بالا، مردم صلوات می فرستادند. بعد می آمد پایین، یک قدری می ماند و مردم مشغول تماشا بودند. دوباره می رفت بالا آن را می‌کشید پایین، مردم باز تظاهر می‌کردند».

این از آن وقت ها مطرح بوده است که ما حتی نمی‌توانیم پیچ یک چراغ را بالا ببریم... فرنگی باید این کار را بکند، باید از خارج فرنگی ها بیایند و دستشان را این طور کنند تا این ماشه چراغ، فتیله را بالا ببرد و بعد هم این طور کنند تا پایین بیاورد.

'''چه دندان های سفیدی دارد'''

آقای وزیر آموزش و پرورش که چند روز پیش امده بودند، گفتند تعداد مدارسی که در این دو سال ساخته شده است، ثلث مدارسی است که از اول تا حالا در ایران ساخته شده. آنهایی که غرض دارند اینها را نمی گویند، مسائلی را که باید گفت نمی گویند، آن چیزهایی را که عیب دارد می گویند. حضرت مسیح سلام الله علیه آن طوری که نقل می‌کنند با اصحابش می رفت. الاغ مرده ای یا یک حیوان مرده ای افتاده بود و آنجا را متعفن کرده بود، انها از تعفنش می گفتند، حضرت فرمود:»چه دندان های سفیدی دارد» اینها تعلیم هست برای ما.

امروز هم یکی از علمای جماران آمد و قصه ای را نقل کرد که از آن قصه هم من فهمیدم که عنایت خدا با ماست. ایشان فرمودند که یک خانه ای را ظاهرا در شمیرانات، این آقایانی که در کمیته بودند و پاسدارها و اینها، به عنوان اینکه شنیده بودند اینجا قمارخانه است، رفته بودند به عنوان اینکه در این قمارخانه را ببندند. وقتی هم رفتند دیدند که بله بساط قمار و مشروبات و اینها هم هست. یکی از پاسدارها رفته است پشت آنجا که برود ببیند چه خبر است، یک سگی همچو حمله کرده به او که او را وادار کرده که برود در زیر زمین، وقتی رفته در زیر زمین دیده یک مقدار زیادی اسلحه و امثال ذلک، زیاد هست که شاید بعد در رادیو و اینها اطلاع بدهند به ملت.