طالقانی، محمدحسن بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

</div>

'''محمدحسن آل طالقانی''' (1287-1371ق)، فقیه و فیلسوف شیعه، از شاگردان محمدباقر درچه‌ای، [[قشقایی، جهانگیر|میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى]] و آخوند ملا [[محمد کاشى]] بوده است.  

حاج شیخ محمدحسن طالقانى، فرزند عالم بزرگ آخوند ملا عبداللَّه طالقانى، از مشاهیر علما و معاریف دانشمندان تهران بودند. وی در سال 1287ق، متولد شد.  

در ده سالگى به اتفاق والد ماجدش به تهران منتقل و در مدرسه حاج رجبعلى خان مشغول به تحصیل شد. پس از خواندن مقدمات واجبات، در سن 16 سالگى به اصفهان مسافرت نمود و از محضر [[آیت‌‏اللَّه حاج محمدباقر درچه‌‏اى]] (استاد مرحوم [[بروجردی، سید حسین|آیت‌‏اللَّه‌ بروجردى]]) و آیت‌‏اللَّه [[ابوالمعالى کرباسى]] و دیگران استفاده نمود. دروس عقلى و فلسفى را از مرحوم [[قشقایی، جهانگیر|میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى]] و مرحوم حجت‌الاسلام آخوند ملا [[محمد کاشى]] بهره‏مند گردید.  

او بعد از بیست سال توقف در آن سامان براى دیدار والدین، مسافرتى به تهران نمود. سپس به اصفهان مراجعت کرد و بعد از چند سال توقف و تدریس و تدرس در اوائل مشروطیت به تهران رحل اقامت افکند و در مدرسه دارالشفا و محمودیه مشغول به تدریس فقه و اصول گردید و در مسجد سیف‏‌الدوله که اکنون به مسجد طالقانى معروف است، به اقامه جماعت و ترویجات دینى پرداخت.  

وی در سال 1371ق، که دعوت حق را در سن 84 سالگى لبیک گفته و جنازه‌‏اش با تجلیل فراوان در مسجد بالاسر در جوار حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. مرحوم آیت‌‏اللَّه طالقانى مجسمه تقوا و فضیلت و پیکره زهد و پارسایى و داراى ملکات فاضله و اخلاق حسنه و مورد توجه و علاقه مردم بودند<ref>ر.ک: نصیری، محمدرضا، جلد 4، ص‌85</ref>‏.  

==آثار==