پرش به محتوا

الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'می آورد' به 'می‌آورد'
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی')
جز (جایگزینی متن - 'می آورد' به 'می‌آورد')
خط ۳۲: خط ۳۲:
این اثر با پژوهش و پاورقی [[معوض، علی محمد|علی‌محمد معوض]] و [[عادل احمد عبدالموجود]] و با مقدمه‌ای مفصل و آوردن کتاب «الظاهر فی غریب الفاظ الشافعی».<ref>ر.ک: مقدمه جلد 1، ص5-4</ref> ‏و تقریظ [[محمدبکر اسماعیل]] و [[عبدالفتاح ابوسنه]] تدوین شده است. محققان کار گسترده‌ای را از شرح واژه‌ها، نمایاندن سندها و ترجمۀ رجال احادیث گرفته تا تطبیق نسخه‌ها را انجام داده‌اند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59و60و62</ref> ‏پیشتر، این کتاب بزرگ در ده جلد (و گفته شده در سی جلد) عرضه شده بوده است.<ref>ر.ک: حاجی خلیفه،جلد 1، ص628</ref>‏
این اثر با پژوهش و پاورقی [[معوض، علی محمد|علی‌محمد معوض]] و [[عادل احمد عبدالموجود]] و با مقدمه‌ای مفصل و آوردن کتاب «الظاهر فی غریب الفاظ الشافعی».<ref>ر.ک: مقدمه جلد 1، ص5-4</ref> ‏و تقریظ [[محمدبکر اسماعیل]] و [[عبدالفتاح ابوسنه]] تدوین شده است. محققان کار گسترده‌ای را از شرح واژه‌ها، نمایاندن سندها و ترجمۀ رجال احادیث گرفته تا تطبیق نسخه‌ها را انجام داده‌اند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59و60و62</ref> ‏پیشتر، این کتاب بزرگ در ده جلد (و گفته شده در سی جلد) عرضه شده بوده است.<ref>ر.ک: حاجی خلیفه،جلد 1، ص628</ref>‏


الحاوی کتابی است که نزد صاحب‌نظران در مذهب شافعی مانند ندارد. ماوردی دیدگاه‌های مذهب‌های کهنه و زوال‌یافته‌ای را که بر زبان [[سفیان ثوری]](97-161ق)، نخعی(96-50ق)، [[حسن بصری]](21 -110ق)، [[عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی]](88-157ق)، ابن ابی لیلی(۷۴- ۱۴۸ق‌‌) و دیگران جاری شده است، گردآورده است. الحاوی با باب، مسأله و فصل صورت‌بندی شده است. ماوردی دیدگاه فقیهان را از یک مصدر نقل نکرده است. آنچنان‌که نام‌های بسیاری از کسان را با کنیه‌ها و لقب‌هایشان می آورد ولی او ترجمه‌ای برای هیچ‌یک ننوشته است. همچنین، به رغم آنکه نام کتاب ماوردی الحاوی است، حدیثی را که شاهد آورده است، با سند ارائه نکرده است و به نام مُسند (بدون اینکه متعرض بقیه آن باشد) بسنده کرده است یا حدیث را به پایان نرسانده است.<ref>ر.ک: تقریظ کتاب(عبد الفتاح ابو سنه)، جلد 1، ص4-3</ref>‏
الحاوی کتابی است که نزد صاحب‌نظران در مذهب شافعی مانند ندارد. ماوردی دیدگاه‌های مذهب‌های کهنه و زوال‌یافته‌ای را که بر زبان [[سفیان ثوری]](97-161ق)، نخعی(96-50ق)، [[حسن بصری]](21 -110ق)، [[عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی]](88-157ق)، ابن ابی لیلی(۷۴- ۱۴۸ق‌‌) و دیگران جاری شده است، گردآورده است. الحاوی با باب، مسأله و فصل صورت‌بندی شده است. ماوردی دیدگاه فقیهان را از یک مصدر نقل نکرده است. آنچنان‌که نام‌های بسیاری از کسان را با کنیه‌ها و لقب‌هایشان می‌آورد ولی او ترجمه‌ای برای هیچ‌یک ننوشته است. همچنین، به رغم آنکه نام کتاب ماوردی الحاوی است، حدیثی را که شاهد آورده است، با سند ارائه نکرده است و به نام مُسند (بدون اینکه متعرض بقیه آن باشد) بسنده کرده است یا حدیث را به پایان نرسانده است.<ref>ر.ک: تقریظ کتاب(عبد الفتاح ابو سنه)، جلد 1، ص4-3</ref>‏


فهرست تفصیلی محتوای هر جلد در پایان آن آمده است.
فهرست تفصیلی محتوای هر جلد در پایان آن آمده است.