۱۰۱٬۶۸۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اوراد الاحباب و فصول الاداب' به 'أوراد الأحباب و فصوص الآداب') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح ها' به 'شرحها') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
اين اثر یکى از کتابهاى معروفى است که تاکنون شارحان بسيارى این کتاب را شرح کردهاند. یکى از شرحهاى مهم و مشهور آن، شرح عمر ابن محمد ابن احمد شيرکانى است که در قرن هشتم قمرى به فارسی روان برگردان شده است. در سالهاى اخير متن اصلى آداب المريدين به زبان فارسی در کنار شرح فارسی عمر شيرکانى توسط پژوهشگر افغانى مقيم ایران، آقاى مجيب مايل هروى توسط نشر مولا در تهران منتشر شد. | اين اثر یکى از کتابهاى معروفى است که تاکنون شارحان بسيارى این کتاب را شرح کردهاند. یکى از شرحهاى مهم و مشهور آن، شرح عمر ابن محمد ابن احمد شيرکانى است که در قرن هشتم قمرى به فارسی روان برگردان شده است. در سالهاى اخير متن اصلى آداب المريدين به زبان فارسی در کنار شرح فارسی عمر شيرکانى توسط پژوهشگر افغانى مقيم ایران، آقاى مجيب مايل هروى توسط نشر مولا در تهران منتشر شد. | ||
شرح آداب المريدين سيد محمد گیسودراز که در سال 813ق نوشته شده نيز از ديگر شرحهاى مشهور درباره این کتاب ارزشمند است که این اثر نيز به همراه متن عربى و اصلى کتاب آداب المريدين در سال 1939م در هند منتشر شد. | شرح آداب المريدين سيد محمد گیسودراز که در سال 813ق نوشته شده نيز از ديگر شرحهاى مشهور درباره این کتاب ارزشمند است که این اثر نيز به همراه متن عربى و اصلى کتاب آداب المريدين در سال 1939م در هند منتشر شد. | ||
شرح آداب المريدين مخدوم جهان شرفالدين احمد يحيى منيرى نيز یکى ديگر از این | شرح آداب المريدين مخدوم جهان شرفالدين احمد يحيى منيرى نيز یکى ديگر از این شرحهاست که با نثرى روان و زيبا نوشته شده است. نام کامل این کتاب، «مطالب الطالب في شرح آداب المريدين» است. این کتاب را شرفالدين منيرى به درخواست یکى از مريدان خود، موسوم به قاضى اشرف، به زبان فارسی ترجمه و شرح کرده است. نسخه کامل خطّى کتاب مطالب الطالب، و کتابت در سال 1158ق در کتابخانه بلخيه فتوحيه پتنا موجود است. جزئى از این کتاب به عنوان «شرح آداب المريدين» در شهر پتنا چاپ و منتشر شده است. | ||
فهرست مطالب هر دو کتاب، در پایان اثر آمده و پاورقىهاى هر دو کتاب، بيشتر به ذکر منابع اختصاص يافته است. | فهرست مطالب هر دو کتاب، در پایان اثر آمده و پاورقىهاى هر دو کتاب، بيشتر به ذکر منابع اختصاص يافته است. | ||