۱۱۱٬۴۳۶
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در بخش دوم که راجع به خود مولوی است، دربارۀ تاریخ تولد، وفات، استادان و معاصران وی، از جمله [[سلطانولد، محمد بن محمد|بهاءولد]]، محقق ترمذی، [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]]، [[سعدالدین حمویه، محمد بن مؤید|سعدالدین حموی]]، شیخ عثمانی رومی، [[اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر|اوحدالدین کرمانی]] و [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدین قونوی]] اشاراتی دارد. | در بخش دوم که راجع به خود مولوی است، دربارۀ تاریخ تولد، وفات، استادان و معاصران وی، از جمله [[سلطانولد، محمد بن محمد|بهاءولد]]، محقق ترمذی، [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]]، [[سعدالدین حمویه، محمد بن مؤید|سعدالدین حموی]]، شیخ عثمانی رومی، [[اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر|اوحدالدین کرمانی]] و [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدین قونوی]] اشاراتی دارد. | ||
علاوه بر این، به برخی خصوصیات [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]، مانند سرآمدی وی در علوم رسمی و مجاهدتهای فراوان وی اشاره میکند و دربارۀ رفتار و احوال وی همچون بیخوابی و بیقراری، عشق و جذبه، سُکر فزاینده، خوف و رجا، کرامات، سماع، سبب مشغول شدنش به شعر و مصاحبتش با | علاوه بر این، به برخی خصوصیات [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]، مانند سرآمدی وی در علوم رسمی و مجاهدتهای فراوان وی اشاره میکند و دربارۀ رفتار و احوال وی همچون بیخوابی و بیقراری، عشق و جذبه، سُکر فزاینده، خوف و رجا، کرامات، سماع، سبب مشغول شدنش به شعر و مصاحبتش با شمس، اطلاعات بسیاری ارائه میدهد. | ||
بخش سوم، راجع به اصحاب و خلفای [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] است. در این بخش، ابتدا به شرح احوال برهانالدین محقق ترمذی به عنوان عارف اهل ریاضت و صاحب کشف که در توحید بسیار سخن میگفته، میپردازد و او را معلم سلوک مولوی معرفی میکند. آنگاه دربارۀ احوال [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] سخن میگوید و یادآور میشود که تا زمان مولوی کسی از حال وی اطلاعی نداشته است. در این قسمت در خصوص مناقب شمس، علت سفرش به | بخش سوم، راجع به اصحاب و خلفای [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] است. در این بخش، ابتدا به شرح احوال برهانالدین محقق ترمذی به عنوان عارف اهل ریاضت و صاحب کشف که در توحید بسیار سخن میگفته، میپردازد و او را معلم سلوک مولوی معرفی میکند. آنگاه دربارۀ احوال [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] سخن میگوید و یادآور میشود که تا زمان مولوی کسی از حال وی اطلاعی نداشته است. در این قسمت در خصوص مناقب شمس، علت سفرش به قونیه، ملاقات او با مولوی و جفای مریدان مولوی در حق وی، و غیبتهای شمس توضیحاتی بیان شده است. | ||
پس از آن به ذکر صلاحالدین زرکوب، مرید و خلیفه مولوی و علت روی آوردنش به مولوی میپردازد و در باب زهد و تقوای او نکاتی را متذکر میشود. سپس در خصوص حسامالدین چلپی که اهل ریاضت بسیار بوده و مولوی او را خلیفه خود قرار داده سخن میگوید و در پایان به شرح حال [[سلطانولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]]، عارف چلپی و دیگران میپردازد. این تصحیح بر اساس نسخهای است که در کتابخانه مرعشی نجفی قم نگهداری میشود و متعلق به سال 943 هجری است. | پس از آن به ذکر صلاحالدین زرکوب، مرید و خلیفه مولوی و علت روی آوردنش به مولوی میپردازد و در باب زهد و تقوای او نکاتی را متذکر میشود. سپس در خصوص حسامالدین چلپی که اهل ریاضت بسیار بوده و مولوی او را خلیفه خود قرار داده سخن میگوید و در پایان به شرح حال [[سلطانولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]]، عارف چلپی و دیگران میپردازد. این تصحیح بر اساس نسخهای است که در کتابخانه مرعشی نجفی قم نگهداری میشود و متعلق به سال 943 هجری است. | ||
مصحح، نسخه مذکور را با نسخه کانپور هند که اساس تصحیح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] است مقایسه کرده و تفاوتها را در پاورقی نشان داده است. همچنین مصحح در ابتدای | مصحح، نسخه مذکور را با نسخه کانپور هند که اساس تصحیح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] است مقایسه کرده و تفاوتها را در پاورقی نشان داده است. همچنین مصحح در ابتدای کتاب، مقدمهای دربارۀ کتاب و مؤلف آن به رشتۀ تحریر در آورده است. | ||
در بخش تعلیقات به شرح و توضیح مستند لغات، تعبیرات، جملات عربی و اعلام به کار رفته در متن با استفاده از مآخذ معتبر پرداخته است. | در بخش تعلیقات به شرح و توضیح مستند لغات، تعبیرات، جملات عربی و اعلام به کار رفته در متن با استفاده از مآخذ معتبر پرداخته است. |