۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان عاشق اصفهانی''' | '''دیوان عاشق اصفهانی''' مجموعه اشعار [[عاشق اصفهانی، محمد|محمد عاشق اصفهانی]] (احتمالا 1111-1181ق)، متخلص به عاشق است که با مقدمه [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و حواشی [[درویش، م.|م. درویش]]، منتشر شده است. | ||
دیوان حاضر، یگانه اثر باقیمانده از عاشق اصفهانی است که بیشترین حجم آن را غزلیات تشکیل میدهد. بقیه دیوان، مشتمل است بر چند قصیده در مدح امامان(ع)، ترکیببندی دوازدهبندی درباره عاشورا (به اقتفای ترکیببند محتشم کاشانی)، حدود بیست قطعه و بیش از دویست رباعی. شماره ابیات دیوان عاشق را در مجموع، بالغ بر دوازده هزار بیت، گزارش کردهاند، اما چاپهای کنونی این دیوان، حدود هشت هزار بیت را در بر میگیرد<ref>ر.ک: بگجانی، عباس، ج31، ص718</ref>. | دیوان حاضر، یگانه اثر باقیمانده از [[عاشق اصفهانی، محمد|عاشق اصفهانی]] است که بیشترین حجم آن را غزلیات تشکیل میدهد. بقیه دیوان، مشتمل است بر چند قصیده در مدح امامان(ع)، ترکیببندی دوازدهبندی درباره عاشورا (به اقتفای ترکیببند [[محتشم، علي بن احمد|محتشم کاشانی]])، حدود بیست قطعه و بیش از دویست رباعی. شماره ابیات دیوان عاشق را در مجموع، بالغ بر دوازده هزار بیت، گزارش کردهاند، اما چاپهای کنونی این دیوان، حدود هشت هزار بیت را در بر میگیرد<ref>ر.ک: بگجانی، عباس، ج31، ص718</ref>. | ||
دوران جوانی عاشق، در بحبوحه حمله افاغنه و قتل و غارت و کشمکشهای داخلی ایران گذشت و باقی عمرش نیز مصادف با انتقال قدرت از صفویه به افشاریه و سپس به زندیه بود. بااینهمه، هیچ نشانی از این تحولات تاریخی، در شعر وی دیده نمیشود. او نیز همچون بسیاری از شاعران همعصر خود، پیروی از سبک هندی را روا نمیداشت و مانند بسیاری از شاعران بازگشت ادبی، به تقلید از بزرگان سبک عراقی پرداخت و در این راه، بسیاری از غزلهای خوب حافظ و سعدی را استقبال کرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | دوران جوانی عاشق، در بحبوحه حمله افاغنه و قتل و غارت و کشمکشهای داخلی ایران گذشت و باقی عمرش نیز مصادف با انتقال قدرت از صفویه به افشاریه و سپس به زندیه بود. بااینهمه، هیچ نشانی از این تحولات تاریخی، در شعر وی دیده نمیشود. او نیز همچون بسیاری از شاعران همعصر خود، پیروی از سبک هندی را روا نمیداشت و مانند بسیاری از شاعران بازگشت ادبی، به تقلید از بزرگان سبک عراقی پرداخت و در این راه، بسیاری از غزلهای خوب [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] را استقبال کرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در غزلیات این دیوان که تقریبا همه تذکرهنویسان، آنها را ستودهاند، ابیات لطیف و مضامین بدیع بسیاری یافت میشود، اما گفتهاند که در قصیده، چندان ماهر نبود و قصاید معدودش، لطفی ندارد. سعید نفیسی، وی را یکی از بهترین غزلسرایان درجه دوم زبان فارسی دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | در غزلیات این دیوان که تقریبا همه تذکرهنویسان، آنها را ستودهاند، ابیات لطیف و مضامین بدیع بسیاری یافت میشود، اما گفتهاند که در قصیده، چندان ماهر نبود و قصاید معدودش، لطفی ندارد. سعید نفیسی، وی را یکی از بهترین غزلسرایان درجه دوم زبان فارسی دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>. |