۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
عزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURعزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعهJ1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = ربانی خلخالی، علی (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات مکتب الحسین(ع) | مکان نشر =قم | سال نشر =13...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''عزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعه''' تألیف علی ربانی | '''عزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعه''' تألیف [[ربانی خلخالی، علی|علی ربانی خلخالی]]؛ کتاب حاضر، که نخست در ذى حجّۀ سال ١٣٩٩ق منتشر شد، ترجمۀ کتاب فتاوى العلماءالاعلام فى تشجیع الشعائر الحسینیّة، با اضافاتى بر آن، است. این کتاب مشتمل بر دیدگاه مراجع تقلید و عالمان شیعه دربارۀ اهمیّت و ضرورت عزادارى بر امام حسین(ع) است. در آغاز، بیانات [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله گلپایگانى]] در این باره آورده شده و آنگاه فتوای شیخ [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائینی]] و ترجمۀ آن ارائه گردیده است. فتواى [[نائینی، محمدحسین|نانینی]] خطاب به مردم بصره و حومۀ آن و در قالب نامه است و در ربیع‌الاوّل 1345 نوشته شده است. این فتوا در بردارنده چهار مطلب است: | ||
نانینی خطاب به مردم بصره و حومۀ آن و در قالب نامه است و در ربیع‌الاوّل 1345 نوشته شده است. این فتوا در بردارنده چهار مطلب است: | #جواز و حتّى رجحان به راه انداختن دسته‌های عزاداری در کوچه‌ها و خیابانها و، در کنار آن، لزوم پیراستن این سنّتھا از محرّمات. | ||
#جواز و حتّى رجحان به راه انداختن دسته‌های عزاداری در کوچه‌ها و | |||
#جواز سینه‌زنی، حتّی اگر موجب سرخی و سیاهی پوست شود. همچنین جواز زنجیرزنی، حتّی اگر موجب بیرون آمدن خون شود. و نیز جواز شمشیر زنی و قمه‌زنی، مشروط به اینکه انسان از ضرر آن مصون باشد و صدمه‌ای به استخوان نرسد. | #جواز سینه‌زنی، حتّی اگر موجب سرخی و سیاهی پوست شود. همچنین جواز زنجیرزنی، حتّی اگر موجب بیرون آمدن خون شود. و نیز جواز شمشیر زنی و قمه‌زنی، مشروط به اینکه انسان از ضرر آن مصون باشد و صدمه‌ای به استخوان نرسد. | ||
#جواز شبیه‌خوانی و شبیه درآوردن، حتّی اگر مستلزم این باشد که مردان لباس زنان را بپوشند. | #جواز شبیه‌خوانی و شبیه درآوردن، حتّی اگر مستلزم این باشد که مردان لباس زنان را بپوشند. | ||
#جواز طبل زدن، مشروط به اینکه از آن در | #جواز طبل زدن، مشروط به اینکه از آن در مجلسهای لهو وشادى استفاده نشود. (ص 46 -48 و ٥٣-٥٥). | ||
آنگاه فتوای چند تن از مراجع تقلید آمده است که همگی فتوای نائینی را صحیح دانسته‌اند؛ از جمله: سیّد عبدالهادى شیرازى، سیّد محسن طباطبائى | آنگاه فتوای چند تن از مراجع تقلید آمده است که همگی فتوای [[نائینی، محمدحسین|نائینی]] را صحیح دانسته‌اند؛ از جمله: سیّد عبدالهادى شیرازى، [[حکیم، سید محسن|سیّد محسن طباطبائى حکیم]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سیّد ابوالقاسم موسوى خویى]]، [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سیّد محمود حسینى شاهرودى]]، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمَدحسین آل کاشف الغطاء]]. | ||
«تقریر وامضاء اعاظم فقها و مجتهدین و مراجع تقلید شیعیان جهان»، عنوان بحث بعدی کتاب است. در این بحث نام دهها تن از عالمان شیعه آمده و گفته شده که آنها مراسم زنجیرزنی و قمه‌زنی و شبیه درآوردن را «می‌دانستند و می‌دیدند و مى‌شنیدند» وبا این وصف، «تقریر و امضاء و حکم به جواز و استحباب نموده و جلوگیرى نفرموده‌اند.» (ص٩٥). | «تقریر وامضاء اعاظم فقها و مجتهدین و مراجع تقلید شیعیان جهان»، عنوان بحث بعدی کتاب است. در این بحث نام دهها تن از عالمان شیعه آمده و گفته شده که آنها مراسم زنجیرزنی و قمه‌زنی و شبیه درآوردن را «می‌دانستند و می‌دیدند و مى‌شنیدند» وبا این وصف، «تقریر و امضاء و حکم به جواز و استحباب نموده و جلوگیرى نفرموده‌اند.» (ص٩٥). سپس متن و ترجمۀ رساله‌اى از آیت‌الله سیّد هادى خراسانى حائرى آمده که عنوان آن عبارت است از: فى جواز التشابیه وضرب القمات و الطبول فى عزاء سیدالشهداء علیه‌السلام. | ||
آنگاه نظر یا فتواى دهها تن از مراجع تقلید و مجتهدان دربارۀ اهمیّت و ضرورت عزاداری بر امام حسین(ع) آمده که یا اشاره به فتواى نائینى کرده وآن را صحیح دانسته‌اند و یا اینکه بدون اشاره به آن، از پاداش عزادارى سخن گفته‌اند. برخى از اعلامى که نظر یا فتوایشان در این بخش از کتاب آمده است عبارتند از: عبدالکریم | آنگاه نظر یا فتواى دهها تن از مراجع تقلید و مجتهدان دربارۀ اهمیّت و ضرورت عزاداری بر امام حسین(ع) آمده که یا اشاره به فتواى [[نائینی، محمدحسین|نائینى]] کرده وآن را صحیح دانسته‌اند و یا اینکه بدون اشاره به آن، از پاداش عزادارى سخن گفته‌اند. برخى از اعلامى که نظر یا فتوایشان در این بخش از کتاب آمده است عبارتند از: [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالکریم حائرى]]، [[میلانی، سید محمدهادی|سیّد محمدهادى حسینى میلانى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سیّد ابوالقاسم موسوى خوئی]]، [[گلپایگانی، سید محمدرضا|سید محمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سیّد شهاب‌الدّین مرعشى نجفى]]، [[طباطبایی قمی، سید حسن|سیّد حسن طباطبائى قمى]]، [[اراکی، محمدعلی|محمّدعلى عراقى]] (اراکى)، [[نمازی شاهرودی، علی|على نمازى شاهرودى،]] [[مکارم شیرازی، ناصر|ناصر مکارم شیرازى]]، [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‌زاده آملى]]، [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|محمّد فاضل]]، [[حائری، مرتضی|مرتضى حائرى]]، [[صدر، سید رضا|سیّد رضا صدر]]، [[جوادی آملی، عبدالله|عبدالله جوادی آملی]]. | ||
از نوادر کتاب حاضر یکی این است که آیت‌الله گلپایگانى در مقابل کسانی که در پی سرد کردن مجالس روضه خوانی بودند، گفته است: «روضه خواندن بر شما [روحانیون] واجب است نه مستحب واگر کسى منبر رفت و روضه نخواند نھی از منکرش کنید و بگوئید چراروضه نخواندی». (ص ده ۔ یازده). مطلب دیگراینکه برخی از اعلام ورود در آتش را در مراسم عزاداری، که در برخى از کشورهارایج است، جایز دانسته‌اند؛ از جمله: سیّد محمدجواد طباطبائى تبریزى (ص62)، سیّد محمود حسینى شاهرودى (ص64)، سیّد مرتضى فیروزآبادى (69)، سیّد محسن طباطبائى حکیم (ص٧٧). وآخرین نکته اینکه از شیخ خضر بن شلال در کتاب ابواب الجنان نقل شده است: آنچه از تمام نصوص واخبار در زیارت امام حسین(ع)آمده است، اگرچه با ترس باشد، چنین برمی‌آید که«لطم و گریه و زاری برامام حسین(ع) به هر طور که مقدور باشد اگر چه علم به مرگ داشته باشد جایز | از نوادر کتاب حاضر یکی این است که [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله گلپایگانى]] در مقابل کسانی که در پی سرد کردن مجالس روضه خوانی بودند، گفته است: «روضه خواندن بر شما [روحانیون] واجب است نه مستحب واگر کسى منبر رفت و روضه نخواند نھی از منکرش کنید و بگوئید چراروضه نخواندی». (ص ده ۔ یازده). مطلب دیگراینکه برخی از اعلام ورود در آتش را در مراسم عزاداری، که در برخى از کشورهارایج است، جایز دانسته‌اند؛ از جمله: سیّد محمدجواد طباطبائى تبریزى (ص62)، [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سیّد محمود حسینى شاهرودى]] (ص64)، [[سیّد مرتضى فیروزآبادى]] (69)، [[حکیم، سید محسن|سیّد محسن طباطبائى حکیم]] (ص٧٧). وآخرین نکته اینکه از شیخ خضر بن شلال در کتاب ابواب الجنان نقل شده است: آنچه از تمام نصوص واخبار در زیارت امام حسین(ع)آمده است، اگرچه با ترس باشد، چنین برمی‌آید که«لطم و گریه و زاری برامام حسین(ع) به هر طور که مقدور باشد اگر چه علم به مرگ داشته باشد جایز | ||
مى باشد!» (ص 74). | مى باشد!» (ص 74). | ||