بررسی تاریخ عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بررسی تاریخ عاشورا''' تألیف محمدابراهیم آیتی، مقدمه علی‌اکبر غفاری؛ کتاب فوق در بر دارندۀ سخنرانیهای دکتر آیتی در رادیو ایران در سال 1342 و 1343 (1383-1384ق)است. موضوع اين سخنرانيها تاريخ عاشوراست و در آن ضمن توصیف قیام امام حسین(ع) به تحلیل آن پرداخته شده است. در سخنرانى اول تا چهارم گزارشی از قیام آن حضرت تا عاشورا ارائه شده و در سخنرانى پنجم تا پانزدهم از رخدادهای بعد از قیام سخن رفته است. در اين سخنرانيها تقريباً همان اندازه که به قیام و شهادت امام پرداخته شده، از خطبه‌ها و برخوردهاى اسيران اهل

بیت(ع) سخن رفته و به این موضوع بیش از آنچه توجّه می‌شود، توجّه شده است.

در چند جای کتاب گفته شده که قیام امام حسین(ع) برای به دست آوردن حکومت نبود، بلکه برای شهادت بود تا بدين وسيله دينْ بايدار بماند. همچنين توضيح داده شده‌ که استقبال امام از شهادت به این معنی نیست که راهی به زنده ماندن نداشت و اگر تسليم هم مى‌شد، باز او را مى‌كشتند. (ص٧٧ - ٨٠ و ٨٩). و نيز توضيح داده شده كه شهادت آن حضرت برای شفاعت گنهكاران و كفّارۀ گناهان اين امّت نيست واين پندار، نادرست است. (ص١٢٣-١٢۶).

در جایی از کتاب به عذرها و بهانه‌هاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه ازامام زمان(عج) نیست، بلكه از امام حسن عسكری(ع)است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران اهل بیت را در اربعین به كربلا، مقبول نمى‌شمارد و مأخذ آن را فقط كتاب لهوف سيّد بن طاووس مى‌داند. (ص١٢٨ - ١٥١). به نظر نویسندە در جریان تاریخ عاشورا چند زن فداکار نقشی برجسته داشتند و لذا در بحثى مستقل به اين موضوع پرداخته است. (ص١٢٢ - ١٧٢).

چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبه‌ها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبه‌های اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ امام سجّاد(ع) و حضرت زينب (س)است.

گفتنى است قاضى طباطبائى در كتاب تحقيق در بارۀ اول اربعين ... (ص ٣٨٠ -٣٨١)، استبعاد اين نويسنده را دربارۀ آمدن اسيران اهل بيت در اربعين به كربلا، نادرست دانسته و او رادر اين موضوع تحت تأثير حاجى نورى در لؤلؤ ومرجان شمرده است.<ref> اسفندیاری، محمد، ص170-171</ref>