۱۵٬۴۹۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
سیوطی کتابش را با بحثهایی در باره نسَب و فضیلتهای برجسته نووی و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل الله» و «ابن عطار» از او نمودهاند، آغاز میکند. سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی او میافکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حجگزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن میگوید. سیوطی سپس، به استادان او در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر میپردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامتهایی که از نووی نقل شده است، اشاره میکند. سیوطی به کسانی که از نووی دانش آموختهاند و نوشتجات و شیوۀ نوشتن او اشاره میکند. او در بررسی خود، به کتابهای «الروضة»، «شرح صحیح مسلم»، «المجموع»، «المنهاج»، «تهذیب الأسماء و اللغات»، «شرح الوسیط» و دیگر مصنفات او میپردازد و نیز از دستوری که نووی به شاگردش (ابن عطار) در شستن و محو تصنیفاتش داده است، سخن میگوید.<ref>ر.ک: سیوطی، ص69-51</ref> | سیوطی کتابش را با بحثهایی در باره نسَب و فضیلتهای برجسته نووی و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل الله» و «ابن عطار» از او نمودهاند، آغاز میکند. سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی او میافکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حجگزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن میگوید. سیوطی سپس، به استادان او در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر میپردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامتهایی که از نووی نقل شده است، اشاره میکند. سیوطی به کسانی که از نووی دانش آموختهاند و نوشتجات و شیوۀ نوشتن او اشاره میکند. او در بررسی خود، به کتابهای «الروضة»، «شرح صحیح مسلم»، «المجموع»، «المنهاج»، «تهذیب الأسماء و اللغات»، «شرح الوسیط» و دیگر مصنفات او میپردازد و نیز از دستوری که نووی به شاگردش (ابن عطار) در شستن و محو تصنیفاتش داده است، سخن میگوید.<ref>ر.ک: سیوطی، ص69-51</ref> | ||
سیوطی نامهنگاریهایی را که نووی با «ملک ظاهر» داشته و از او رعایت حال مردم و عالمان را درخواست کرده است، حکایت میآورد.<ref>ر.ک: | سیوطی نامهنگاریهایی را که نووی با «ملک ظاهر» داشته و از او رعایت حال مردم و عالمان را درخواست کرده است، حکایت میآورد.<ref>ر.ک: همان، ص74-69</ref>او سپس، از روزهای پایانی عمر نووی مینویسد و شعرهایی را که در رثای او سروده شده است، درج میکند.<ref>ر.ک: همان، ص82-74</ref>سیوطی در پایان، پنج فائده را به پایان کتابش الحاق میکند و در آنها نووی را در رأس عالمان قرن هفتم مینشاند؛ استادان او را برمیشمرد؛ به نسب او اشاره میکند؛ از زادگاه او میگوید؛ پدر او را میشناساند.<ref>ر.ک: همان، ص87-82</ref> | ||
==منتقی الینبوع فیما زاد علی الروضة من الفروع== | ==منتقی الینبوع فیما زاد علی الروضة من الفروع== |