۱۰۰٬۹۵۴
ویرایش
قوامی رازی، بدرالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
شرف الشعرا یا اشرف الشعرا بدرالدین قوامی رازی، از شاعران شیعی نیمه اول قرن ششم است که به ذکر مواعظ و حکم و مناقب خاندان رسالت، شهرت دارد. با توجه به تسلط و غلبه شاعران اهل سنت در قرن مذکور و نیز حمایت پادشاهان از این نوع شاعران و محدودیت شاعران شیعی، اهمیت و ارزش قوامی نمایان‌تر می‌شود. چنانکه از تواریخ و تراجم احوال شاعران برمی‌آید، تا زمان صفویه، قریب به اتفاق شاعرانی که نامشان در کتب تذکره مندرج است، از اهل سنت هستند و به شاعران شیعی یا مجال عرض اندام داده نمی‌شد، یا نامشان در کتب یاد شده مذکور نمی‌افتاد؛ زیرا آن دسته شاعرانی که به مدح و ستایش پادشاهان و دولتیان همت می‌گماشتند، نامشان به واسطه ممدوح، ماندگار می‌شد و شاعرانی که زبان به این اشعار نمی‌آلودند، به کار پادشاهان نمی‌آمدند و به تبع، تذکره‌نویسان نیز به آنان نمی‌پرداختند<ref>نبی‌لو چهرقانی، علی‌رضا، ص9</ref>. | شرف الشعرا یا اشرف الشعرا بدرالدین قوامی رازی، از شاعران شیعی نیمه اول قرن ششم است که به ذکر مواعظ و حکم و مناقب خاندان رسالت، شهرت دارد. با توجه به تسلط و غلبه شاعران اهل سنت در قرن مذکور و نیز حمایت پادشاهان از این نوع شاعران و محدودیت شاعران شیعی، اهمیت و ارزش قوامی نمایان‌تر می‌شود. چنانکه از تواریخ و تراجم احوال شاعران برمی‌آید، تا زمان صفویه، قریب به اتفاق شاعرانی که نامشان در کتب تذکره مندرج است، از اهل سنت هستند و به شاعران شیعی یا مجال عرض اندام داده نمی‌شد، یا نامشان در کتب یاد شده مذکور نمی‌افتاد؛ زیرا آن دسته شاعرانی که به مدح و ستایش پادشاهان و دولتیان همت می‌گماشتند، نامشان به واسطه ممدوح، ماندگار می‌شد و شاعرانی که زبان به این اشعار نمی‌آلودند، به کار پادشاهان نمی‌آمدند و به تبع، تذکره‌نویسان نیز به آنان نمی‌پرداختند<ref>نبی‌لو چهرقانی، علی‌رضا، ص9</ref>. | ||
قوامی رازی با وجود گرم بودن بازار مدح و ستایش پادشاهان بخش اعظم کار خود را به ستایش پیامبر اسلام(ص)، و حضرت امیر(ع)، و مدح و منقبت خاندان ایشان اختصاص داده است. او با رعایت توازن و حفظ زیبایی شعر، هم توصیف درخوری از حضرت علی(ع) به دست داده و هم در این اشعار از عناصر هنری شعر یعنی صورخیال و تصاویر شاعرانه دور نمانده است؛ بنابراین قوامی را بعد از کسایی مروزی و ناصر خسرو باید بزرگ‌ترین شاعر شیعی و برترین ستایشگر شیعه در قرن ششم دانست <ref>همان، ص27</ref>. | قوامی رازی با وجود گرم بودن بازار مدح و ستایش پادشاهان بخش اعظم کار خود را به ستایش پیامبر اسلام(ص)، و [[امام علی علیه‌السلام|حضرت امیر(ع)]]، و مدح و منقبت خاندان ایشان اختصاص داده است. او با رعایت توازن و حفظ زیبایی شعر، هم توصیف درخوری از [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] به دست داده و هم در این اشعار از عناصر هنری شعر یعنی صورخیال و تصاویر شاعرانه دور نمانده است؛ بنابراین قوامی را بعد از کسایی مروزی و ناصر خسرو باید بزرگ‌ترین شاعر شیعی و برترین ستایشگر شیعه در قرن ششم دانست <ref>همان، ص27</ref>. | ||
==تعیین تقریبی زمان زندگانی== | ==تعیین تقریبی زمان زندگانی== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
معلوم می‌شود که این قصیده را زمانی ساخته است که قوام‌الدین به وزارت نرسیده بوده است، بلکه طغرانویس بوده است و بنابر تصریح عماد کاتب در تواریخ آل سلجوق، به سال 512ق فرمان طغرانویسی از جانب سلطان سنجر برای وی صادر شده است<ref> محدث ارموی، میر جلال‌الدین، صفحه یج</ref>. | معلوم می‌شود که این قصیده را زمانی ساخته است که قوام‌الدین به وزارت نرسیده بوده است، بلکه طغرانویس بوده است و بنابر تصریح عماد کاتب در تواریخ آل سلجوق، به سال 512ق فرمان طغرانویسی از جانب سلطان سنجر برای وی صادر شده است<ref> محدث ارموی، میر جلال‌الدین، صفحه یج</ref>. | ||
قوامی در فرازی از اشعارش چنین به پیشگاه امیرمؤمنان علی(ع) و اهل بیت(ع) عرض ارادت می‌کند: | قوامی در فرازی از اشعارش چنین به پیشگاه [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان علی(ع)]] و اهل بیت(ع) عرض ارادت می‌کند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
* {{ب|'' بگذار جهان را و خرافات محالش ''|2='' از بعد ملک زن در پیغمبر و آلش ''}} | * {{ب|'' بگذار جهان را و خرافات محالش ''|2='' از بعد ملک زن در پیغمبر و آلش ''}} | ||