۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
همایون‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''همایون‌نامه'''، مجموعه‌ای از فرمان‌ها، مناشیر و ترسلاتی است که محمد بن علی بن جمال‌الاسلام، ملقب به منشی، یکی از نویسندگان و منشیان اوایل قرن نهم هجری، آن را به نام خواجه غیاث‌الدین پیراحمد | '''همایون‌نامه'''، مجموعه‌ای از فرمان‌ها، مناشیر و ترسلاتی است که محمد بن علی بن جمال‌الاسلام، ملقب به منشی، یکی از نویسندگان و منشیان اوایل قرن نهم هجری، آن را به نام [[خواجه غیاث‌الدین پیراحمد خوافی]]، تألیف و تدوین کرده است. این اثر، به اهتمام [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین|رکن‌الدین همایون‌فرخ]]، منتشر شده است. | ||
قصد و نظر مؤلف «همایون‌نامه»، در بادی امر، فراهم آوردن ترسلاتی در امور مختلف دیوانی و غیر آن بوده تا طالبان علم و مترسلان را به‌کار آید و بلاغت فزاید و رهنمون و الگویی در راه فراگیری فن ترسل باشد. لیکن گذشته از اینکه این اثر، امروز از نظر در دست داشتن مراسلات و مکتوبات اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم، حائز کمال اهمیت و ارزش است و سبک و روش نویسندگی را در مکاتبات دیوانی و جز آن، نشان می‌دهد و می‌تواند برای کسانی که در راه سبک‌شناسی نثر فارسی، به تحقیق می‌پردازند و می‌خواهند سیر نویسندگی را از قرن اول هجری تاکنون، مورد بررسی قراردهند، از منابع و مآخذ قابل توجه است، ضمنا از نظر مشتمل بودن بر مکاتبات تاریخی و نشان دادن چگونگی وظایف و مسئولیت‌های بسیاری از مشاغل و مقامات مملکتی که امور عمومی را برعهده داشته‌اند، قابل بررسی است و می‌توان با غور در آنها از امور مختلف سیاسی و اجتماعی آن دو قرن، اطلاعات لازم را به دست آورد<ref>ر.ک: مقدمه، صحفه سه</ref>. | قصد و نظر مؤلف «همایون‌نامه»، در بادی امر، فراهم آوردن ترسلاتی در امور مختلف دیوانی و غیر آن بوده تا طالبان علم و مترسلان را به‌کار آید و بلاغت فزاید و رهنمون و الگویی در راه فراگیری فن ترسل باشد. لیکن گذشته از اینکه این اثر، امروز از نظر در دست داشتن مراسلات و مکتوبات اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم، حائز کمال اهمیت و ارزش است و سبک و روش نویسندگی را در مکاتبات دیوانی و جز آن، نشان می‌دهد و می‌تواند برای کسانی که در راه سبک‌شناسی نثر فارسی، به تحقیق می‌پردازند و می‌خواهند سیر نویسندگی را از قرن اول هجری تاکنون، مورد بررسی قراردهند، از منابع و مآخذ قابل توجه است، ضمنا از نظر مشتمل بودن بر مکاتبات تاریخی و نشان دادن چگونگی وظایف و مسئولیت‌های بسیاری از مشاغل و مقامات مملکتی که امور عمومی را برعهده داشته‌اند، قابل بررسی است و می‌توان با غور در آنها از امور مختلف سیاسی و اجتماعی آن دو قرن، اطلاعات لازم را به دست آورد<ref>ر.ک: مقدمه، صحفه سه</ref>. | ||