پرش به محتوا

اسکندرنامه (ابی‌البرکات): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR50789J1.jpg | عنوان = اسکندرنامه | عنوان‌های دیگر = روایت فارسی از «کالیستنس دروغین» پرداخته میان قرون ششم / هشتم | پدیدآورندگان | پدیدآوران = کالیستنس دروغین (نويسنده) عبدالكافی بن ابی البركات (گردآورنده) افشار...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''اسکندرنامه'''، اثری از عبدالکافی بن ابی‌البرکات (قرن 6/8) در ادبیات فارسی (نثر فارسی – داستان‌های کهن) است و توسط ایرج افشار تحقیق و تصحیح شده است.
'''اسکندرنامه'''، اثری از [[عبدالكافی بن ابی البركات|عبدالکافی بن ابی‌البرکات]] (قرن 6/8) در ادبیات فارسی (نثر فارسی – داستان‌های کهن) است و توسط [[افشار، ایرج|ایرج افشار]] تحقیق و تصحیح شده است.


نوشتار حاضر داستان اسکندر است و قدیمی‌ترین روایت منثور از حکایات اسکندر در زبان فارسی است<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref> و پس از شاهنامه دومین کتابی است که به‌تفصیل افسانه‌های مربوط به اسکندر را در خود جای داده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. منشأ اصلی آن روایت کالیستنس دروغین تواند بود<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>.
نوشتار حاضر داستان اسکندر است و قدیمی‌ترین روایت منثور از حکایات اسکندر در زبان فارسی است<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref> و پس از شاهنامه دومین کتابی است که به‌تفصیل افسانه‌های مربوط به اسکندر را در خود جای داده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. منشأ اصلی آن روایت [[کالیستنس دروغین]] تواند بود<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>.


این اثر اگرچه تاریخی نبوده و عاری از حقیقت است، بااین‌وجود قسمتی از عقاید و اخبار مربوط به اسکندر و متداول میان عامه را که سینه‌به‌سینه از دوران‌های قدیم‌تر به آن دوره رسیده است، با زبانی روان و بیانی گیرا به دوران ما نقل کرده و افکار خرافی گذشتگان و تصورات نامعقول آنان را نسبت به اسکندر به تصویر کشیده است. همچنین این اثر به دلیل قدمت آن می‌تواند به‌عنوان مرجع و مأخذی برای محققان در پژوهش و مطالعه سبک فارسی‌نویسی و ضبط استعمالات لغوی و تعبیرات کهن قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.
این اثر اگرچه تاریخی نبوده و عاری از حقیقت است، بااین‌وجود قسمتی از عقاید و اخبار مربوط به اسکندر و متداول میان عامه را که سینه‌به‌سینه از دوران‌های قدیم‌تر به آن دوره رسیده است، با زبانی روان و بیانی گیرا به دوران ما نقل کرده و افکار خرافی گذشتگان و تصورات نامعقول آنان را نسبت به اسکندر به تصویر کشیده است. همچنین این اثر به دلیل قدمت آن می‌تواند به‌عنوان مرجع و مأخذی برای محققان در پژوهش و مطالعه سبک فارسی‌نویسی و ضبط استعمالات لغوی و تعبیرات کهن قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.