پرش به محتوا

المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR87832J1.jpg | عنوان = المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) دمج‌ ،احمد شفیق‌ (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /س9م8 150/5 BP...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي'''، نوشته جلال‌الدین سیوطی (849-911ق) است. او با شناختی که از بزرگی فضایل و شکوه علمی نووی داشته است، زندگی او را تصویر می‌کند و در این کار، از گزارش‌هایی که درباره نووی شده است و نیز از جستجو در آثار مکتوبش و منقبت‌هایی که در کتاب‌های تراجم و سیره‌نویسی‌ها یافت می‌شوند، بهره گرفته است. احمد شفیق دمج پژوهش «المنهاج» را انجام داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8</ref>.
'''المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي'''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] (849-911ق) است. او با شناختی که از بزرگی فضایل و شکوه علمی [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] داشته است، زندگی او را تصویر می‌کند و در این کار، از گزارش‌هایی که درباره [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] شده است و نیز از جستجو در آثار مکتوبش و منقبت‌هایی که در کتاب‌های تراجم و سیره‌نویسی‌ها یافت می‌شوند، بهره گرفته است. احمد شفیق دمج پژوهش «المنهاج» را انجام داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8</ref>.


سیوطی (که بیشتر نقل قول‌ها را از «شیخ ابن عطار» شاگرد و ترجمه‌نویس نووی بازگو نموده است)<ref>ر.ک: همان</ref>‏، کتابش را با بحث‌هایی درباره نسَب و فضیلت‌های برجسته نووی و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل‌الله» و «ابن عطار» از او نموده‌اند، آغاز می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-25</ref>‏. او سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی نووی می‌افکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حج‌ گزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص36-30</ref>‏. او به استادان نووی در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر می‌پردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامت‌هایی که از وی نقل شده است و نیز به تولیتی که در «مشیخه دارالحدیث اشرفیه» داشته است، اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص51-37</ref>‏.
سیوطی (که بیشتر نقل قول‌ها را از «شیخ ابن عطار» شاگرد و ترجمه‌نویس نووی بازگو نموده است)<ref>ر.ک: همان</ref>‏، کتابش را با بحث‌هایی درباره نسَب و فضیلت‌های برجسته نووی و ستایشی که «سُبکی»، «ابن فضل‌الله» و «ابن عطار» از او نموده‌اند، آغاز می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-25</ref>‏. او سپس، نگاهی به نخستین دوره از زندگی نووی می‌افکند و از دوران کودکی و جوانی، اشتغالات علمی (آموختن 12 درس در روز)، حج‌ گزاردن، شیفتگی به علم طب و برخوردی که با ابلیس داشته است، سخن می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص36-30</ref>‏. او به استادان نووی در فقه، زبان عربی، حدیث و علوم دیگر می‌پردازد و به رعایت شدید وقت، نویسندگی، ریاضت نفس و کرامت‌هایی که از وی نقل شده است و نیز به تولیتی که در «مشیخه دارالحدیث اشرفیه» داشته است، اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص51-37</ref>‏.