پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR05323.jpg|بی‌قاب|چپ|موحد، صمد|175px]]
[[پرونده:NUR00822.jpg|بی‌قاب|چپ|ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|175px]]


'''صمد موحد تبریزی''' (1315-1402شنویسنده، پژوهشگر، مصحح، استاد برجسته فلسفه و مطالعات فرهنگی کشور، برادر دکتر [[موحد، محمدعلی|محمدعلی موحد]]
'''ابن بابِوِیه‌ْ، ابوجعفر، محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى‌'''، ملقب به '''شیخ صدوق''' (ح 305-381ق‌/ح‌917-991م‌محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه.


در 24 آذر سال 1315ش در تبریز متولد شد.
ابن بابویه در قم، در خاندانى اهل دانش پرورش یافت و در خردسالى از محضر مشایخ آن شهر استفاده کرد. دیری نپایید که استعداد او در فراگیری علم، زبان‌زد محافل علمى قم گردید.
از مشایخ ابن بابویه در این دوره مى‌توان، پدرش [[ابن بابویه، ابوالحسن|على بن بابویه‌]]، محمد بن حسن بن احمد بن ولید، محمد بن على ماجیلویه و احمد بن على بن ابراهیم قمى را ذکر کرد، لیکن بررسى اسناد روایات ابن بابویه نشان مى‌دهد که در میان حدود 250 استاد شناخته شده خود، بیش از همه از پدرش و ابن ولید استفاده کرده و تحت تأثیر آنها بوده است‌.


ایشان نخستین مدیر بخش فلسفه و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی)، استاد پیشین دانشگاه خوارزمی، و عضو هیئت مؤسس مؤسسه فرهنگی هنری صفای امید بودند.
در مورد مشایخ ابن بابویه، فهرست نسبتاً کامل و دقیقى بالغ بر 211 تن در «حیات الشیخ الصدوق‌» آمده که برخى از آنان در این مقاله، ذکر شده‌اند.


آثار و مقالات استاد صمد موحد جملگی معطوف به مباحث عرفان نظری و شرح احوال بزرگان تصوف بوده است. ایشان در کتاب سیری در  تصوف آذربایجان، به تبیین شرح حال و آراء مشایخ آذربایجان تا قرن هشتم می‌پردازد و رساله‌های فارسی و عربی آنها را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. دیوان محمد کججانی که میراث مکتوب توفیق نشر آن را داشته، یکی از آن مشاهیر برجستۀ فارسی‌سرای آذربایجان است.  
در مورد روایت و شاگردان وی فهرست ناقصى در دست است که از میان ایشان مى‌توان [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان‌]]، هارون بن موسى تلعکبری‌، [[خزاز رازی، علی بن محمد|على بن محمد خزاز]] و [[غضائری، حسین بن عبیدالله|حسین بن عبیدالله بن غضائری]] را ذکر کرد.


سرانجام این استاد محقّق و مصحّح متون ادبی و عرفانی و حکمی در روز یک‌شنبه 28 آبان 1402ش برابر با 5 جمادی‌الأولی 1445ق درگذشت.<span id="mp-more">[[موحد، صمد|'''ادامه ...''']]</span>
معلوم نیست ابن بابویه که در نیشابور آرزوی بازگشت به وطنش ری را داشته، چه زمانى به ری بازگشته است‌، اما مى‌دانیم که تا پایان عمر در ری بوده‌، و در همان‌جا در سال 381ق‌ درگذشت و مقبره وی در ری، امروزه معروف و زیارتگاه است‌.<span id="mp-more">[[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|'''ادامه ...''']]</span>