۱۴۶٬۶۱۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله بر این نکته تأکید میکند که هرچند برخی عالمان خلاف دیدگاه او را دارند، او تلاش مینماید تا با اثبات ایمان پدر و مادر پیامبر(ص)، مردم را از گفتگو دراینباره بازدارد؛ مؤمنان را به شنیدن خبر نجات آن دو خشنود کند؛ و خود و آنان -با رواجدادن خبر ایمان آن دو- به خوشنودی پیامبر(ص) و شفاعت آنحضرت دست یابند. او در این رساله بیش از آنکه استدلالهایش را در نجات پدر و مادر پیامبر(ص) مطرح کند، حدیثی را بررسی مینماید که به عذاب آن دو تصریح کرده است. او این حدیث را ضعیف (و نه جعلی) میداند.<ref>ر.ک: همان، ص105-103</ref> | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله بر این نکته تأکید میکند که هرچند برخی عالمان خلاف دیدگاه او را دارند، او تلاش مینماید تا با اثبات ایمان پدر و مادر پیامبر(ص)، مردم را از گفتگو دراینباره بازدارد؛ مؤمنان را به شنیدن خبر نجات آن دو خشنود کند؛ و خود و آنان -با رواجدادن خبر ایمان آن دو- به خوشنودی پیامبر(ص) و شفاعت آنحضرت دست یابند. او در این رساله بیش از آنکه استدلالهایش را در نجات پدر و مادر پیامبر(ص) مطرح کند، حدیثی را بررسی مینماید که به عذاب آن دو تصریح کرده است. او این حدیث را ضعیف (و نه جعلی) میداند.<ref>ر.ک: همان، ص105-103</ref> | ||
رساله پنجم، «التعظیم و المنة فی أنَّ أبوی | رساله پنجم، «التعظیم و المنة فی أنَّ أبوی رسولالله فی الجنة»، | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله به ایمان آمنه(س) مادر پیامبر(ص) میپردازد و او را موحّد و استوار بر دین ابراهیم(ع) میداند. او حدیثی را که به زندهشدن و اقرار او به رسالت پیامبر(ص) تصریح کرده است، ضعیف (و نه جعلی) میانگارد. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] به خبری نیز دست یافته است که به موحّدبودن آمنه (س) گواهی میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص134</ref>او همچنین با استقرائی که از مادران همه پیامبران نموده و آنان را مؤمن یافته است، خود را ناگزیر میداند که ایمانداشتن آمنه (س) را بپذیرد.<ref>ر.ک: همان، ص137</ref> | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله به ایمان آمنه(س) مادر پیامبر(ص) میپردازد و او را موحّد و استوار بر دین ابراهیم(ع) میداند. او حدیثی را که به زندهشدن و اقرار او به رسالت پیامبر(ص) تصریح کرده است، ضعیف (و نه جعلی) میانگارد. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] به خبری نیز دست یافته است که به موحّدبودن آمنه(س) گواهی میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص134</ref>او همچنین با استقرائی که از مادران همه پیامبران نموده و آنان را مؤمن یافته است، خود را ناگزیر میداند که ایمانداشتن آمنه(س) را بپذیرد.<ref>ر.ک: همان، ص137</ref> | ||
رساله ششم، «السبل الجلیة فی الآباء العلیة» نیز درباره پدر و مادر پیامبر(ص) است، به اینکه آن دو از نجاتیافتگان در روز رستاخیز هستند و برایشان به رهایی از دوزخ و درآمدن به بهشت حکم شده است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] توجیههای گوناگونی را برای این باور نقل میکند.<ref>ر.ک: همان، ص165</ref> | رساله ششم، «السبل الجلیة فی الآباء العلیة» نیز درباره پدر و مادر پیامبر(ص) است، به اینکه آن دو از نجاتیافتگان در روز رستاخیز هستند و برایشان به رهایی از دوزخ و درآمدن به بهشت حکم شده است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] توجیههای گوناگونی را برای این باور نقل میکند.<ref>ر.ک: همان، ص165</ref> | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
رساله هفتم با نام «تنزیه الأنبیاء عن تشبیه الأغنیاء»، مشاجرهای را میان دو تن از مردم کوچه و بازار نقل میکند که یکی به دیگری میگوید: «ای بُزچران! و پاسخ میشنود که «پیامبران هم بزچران بودهاند.» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] سپس بحث مبسوطی را در تعزیرشدن و یا مجازاتنشدن گوینده این سخن ارائه کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص181</ref> | رساله هفتم با نام «تنزیه الأنبیاء عن تشبیه الأغنیاء»، مشاجرهای را میان دو تن از مردم کوچه و بازار نقل میکند که یکی به دیگری میگوید: «ای بُزچران! و پاسخ میشنود که «پیامبران هم بزچران بودهاند.» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] سپس بحث مبسوطی را در تعزیرشدن و یا مجازاتنشدن گوینده این سخن ارائه کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص181</ref> | ||
در رساله هشتم، «إنباه الأذکیاء فی حیاة الأنبیاء»، سیوطی زندهبودن پیامبر اسلام و پیامبران دیگر(علیهمالسلام) را در گورهایشان، باور همه اهل سنت میداند و میخواهد این اعتقاد را با حدیثی که در آن گفته میشود که خداوند روح حضرت را به جسمش برمیگرداند تا ایشان بتواند پاسخ سلامکنندهها را بدهد، سازش دهد.<ref>ر.ک: همان، ص197</ref>[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نخست، اخباری را که به زندهبودن پیامبر(ص) گواهی میدهند، | در رساله هشتم، «إنباه الأذکیاء فی حیاة الأنبیاء»، سیوطی زندهبودن پیامبر اسلام و پیامبران دیگر(علیهمالسلام) را در گورهایشان، باور همه اهل سنت میداند و میخواهد این اعتقاد را با حدیثی که در آن گفته میشود که خداوند روح حضرت را به جسمش برمیگرداند تا ایشان بتواند پاسخ سلامکنندهها را بدهد، سازش دهد.<ref>ر.ک: همان، ص197</ref>[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نخست، اخباری را که به زندهبودن پیامبر(ص) گواهی میدهند، میآورد.<ref>ر.ک: همان، ص202-197</ref>سپس، با پانزده استدلال به حدیثی که حیات دائمی پیامبر(ص) را نفی میکند، پاسخ میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص211-202</ref> | ||
رساله نهم، «العرف الوردی فی أخبار المهدی»، را [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] با گردآوری حدیثها و آثاری درباره مهدی و با خلاصهکردن نوشتاری از [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]] با نام «الأربعین» و همچنین، با افزودن برخی مطالب دیگر عرضه نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص213</ref>[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] با نقل احادیث اهل سنت، به رخدادهای عصر ظهور مهدی موعود(عج) میپردازد. نکتهای که در این روایتها شایان توجه است و در جایجای رساله دیده میشود، انتساب مهدی(عج) به خاندان پیامبر(ص) است.<ref>ر.ک: همان، ص253-213</ref> | رساله نهم، «العرف الوردی فی أخبار المهدی»، را [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] با گردآوری حدیثها و آثاری درباره مهدی و با خلاصهکردن نوشتاری از [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]] با نام «الأربعین» و همچنین، با افزودن برخی مطالب دیگر عرضه نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص213</ref>[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] با نقل احادیث اهل سنت، به رخدادهای عصر ظهور مهدی موعود(عج) میپردازد. نکتهای که در این روایتها شایان توجه است و در جایجای رساله دیده میشود، انتساب مهدی(عج) به خاندان پیامبر(ص) است.<ref>ر.ک: همان، ص253-213</ref> | ||