پرش به محتوا

ابوالنجم، فضل بن قدامه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ ابوالنجم فضل (مفضل) بن قدامة بن عبیدالله عجلی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابوالنجم، فضل بن قدامه منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۴: خط ۴۴:
| کد مؤلف = AUTHORCODE69143AUTHORCODE
| کد مؤلف = AUTHORCODE69143AUTHORCODE
}}
}}
''' اَبوالنَّجْمِ عِجْلی، فضل (مفضّل) بن قدامه '''، شاعر عصر اموی.
''' اَبوالنَّجْمِ عِجْلی، فضل (مفضّل) بن قدامه'''، شاعر عصر اموی.
==ولادت، وفات==


دربارۀ تاریخ ولادت و آغاز زندگی وی تنها به این روایت می‌توان استناد كرد كه گفته‌اند وی دراوایل حكومت هشام بن عبدالملك (۱۰۵-۱۲۵ ق)،۷۰ سال داشته است. دراین صورت باید حدود سال ۳۰ تا ۳۵ ق به دنیا آمده باشد. 


==ولادت، وفات==
از تاریخ مرگ او نیز خبری در دست نیست، تنها اربلی سال ۱۱۴ ق را ذكر كرده كه معلوم نیست در چه مأخذی یافته است. 


دربارۀ تاریخ ولادت و آغاز زندگی وی تنها به این روایت می‌توان استناد كرد كه گفته‌اند وی دراوایل حكومت هشام بن عبدالملك (۱۰۵-۱۲۵ ق)،۷۰ سال داشته است. دراین صورت باید حدود سال ۳۰ تا ۳۵ ق به دنیا آمده باشد.
از تاریخ مرگ او نیز خبری در دست نیست، تنها اربلی سال ۱۱۴ ق را ذكر كرده كه معلوم نیست در چه مأخذی یافته است. 




خط ۷۸: خط ۷۸:
==آثار==
==آثار==


1- دیوان،
1-دیوان،


اشعار ابوالنجم را راویانی چون ابوعمرو شیبانی و این سكیت در سدۀ ۳ ق گردآوری كرده‌اند و اینك قطعاتی از آن‌ها در آثار ابن سلام، جاحظ، ابن قتیبه، ابن ابی عون، ابن‌عبدربه و ابوالفرج اصفهانی می‌توان بازیافت.
اشعار ابوالنجم را راویانی چون [[شیبانی، اسحاق بن مرار|ابوعمرو شیبانی]] و [[ابن سکیت، یعقوب بن اسحاق|ابن سكیت]] در سدۀ ۳ ق گردآوری كرده‌اند و اینك قطعاتی از آن‌ها در آثار ابن سلام، [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه]]، ابن ابی عون، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن‌ عبدربه]] و [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]] می‌توان بازیافت.


بیشتر این سروده‌ها در قالب رجز است و اغلب به مدح و وصف اختصاص یافته است. وصف شتر، اسب، مار، ملخ و دیگر مظاهر بادیه در اشعار وی جایگاهی خاص دارد. از این رو، بجز اصمعی‌ كه برخی ابیات او را سست و ضعیف خوانده، دیگر منتقدان كهن، اشعار وی را ستوده‌اند و او را در مرتبه‌ای برتر از شاعران هم‌روزگارش نهاده‌اند.
بیشتر این سروده‌ها در قالب رجز است و اغلب به مدح و وصف اختصاص یافته است. وصف شتر، اسب، مار، ملخ و دیگر مظاهر بادیه در اشعار وی جایگاهی خاص دارد. از این رو، بجز اصمعی‌ كه برخی ابیات او را سست و ضعیف خوانده، دیگر منتقدان كهن، اشعار وی را ستوده‌اند و او را در مرتبه‌ای برتر از شاعران هم‌روزگارش نهاده‌اند.
گویند برخی از سروده‌های وی چندان دلاویز بوده كه گاه شاعران بزرگی چون ابونواس را به تقلید از آن‌ها وامی‌داشته است.
گویند برخی از سروده‌های وی چندان دلاویز بوده كه گاه شاعران بزرگی چون ابونواس را به تقلید از آن‌ها وامی‌داشته است.
همچنین بسیاری از ادیبان و لغویان از جمله خلیل بن احمد، ابوحاتم سجستانی، ابن سكیت، مبرد، ابن درید، ‌ابن‌انباری، ابوطیب لغوی ‌، ‌ازهری و ابن فارس به اشعار او استناد جسته‌اند.
 
همچنین بسیاری از ادیبان و لغویان از جمله [[خلیل بن احمد]]، [[ابوحاتم سجستانی، سهل بن محمد|ابوحاتم سجستانی]]، [[ابن سکیت، یعقوب بن اسحاق|ابن سكیت]]، [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن درید]]، ‌[[ابن انباری (ابهام زدایی)|ابن‌ انباری]]، ابوطیب لغوی، ‌ازهری و [[ابن فارس، احمد بن فارس|ابن فارس]] به اشعار او استناد جسته‌اند.
 
ارجوزۀ لامیۀ وی (حدود ۱۰۰ بیت) ضمن مجموعۀ الطرائف الادبیة در قاهره (۱۳۵۳ ق / ۱۹۳۷ م) كه به چاپ رسیده است.  
ارجوزۀ لامیۀ وی (حدود ۱۰۰ بیت) ضمن مجموعۀ الطرائف الادبیة در قاهره (۱۳۵۳ ق / ۱۹۳۷ م) كه به چاپ رسیده است.  
‌<ref>فاتحی‌نژاد‌‌‌، عنایت‌الله، ‌ج6، ص312-311</ref>.
‌<ref>فاتحی‌نژاد‌‌‌، عنایت‌الله، ‌ج6، ص312-311</ref>.