پرش به محتوا

ابن‌ لبودی، احمد بن خلیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۵: خط ۵۵:
ابن‌ لبودی در کودکى‌ پس‌ از حفظ قرآن‌ مجيد و آموختن‌ کتاب‌های لازم‌ ديگر، به‌ منظور آشنايى‌ با تاريخ‌ و حديث‌، به‌ دست‌ شعبان‌ بن‌ محمد ابن‌ جميل‌، محدث‌ حنبلى‌ مذهب‌ اهل‌ صالحيه‌ سپرده‌ شد و بخش‌ بزرگى‌ از سيره ابن‌ هشام‌ را از وی شنيد.  
ابن‌ لبودی در کودکى‌ پس‌ از حفظ قرآن‌ مجيد و آموختن‌ کتاب‌های لازم‌ ديگر، به‌ منظور آشنايى‌ با تاريخ‌ و حديث‌، به‌ دست‌ شعبان‌ بن‌ محمد ابن‌ جميل‌، محدث‌ حنبلى‌ مذهب‌ اهل‌ صالحيه‌ سپرده‌ شد و بخش‌ بزرگى‌ از سيره ابن‌ هشام‌ را از وی شنيد.  


آنگاه‌ در حلقه‌های گوناگون‌ درس‌ حوزه صالحيه‌ به‌ فراگرفتن‌ دانش‌ ادامه‌ داد. در ادب‌ عرب‌، شهاب‌الدين‌ ابن‌ زيد و در فقه‌، بدرالدين‌ ابن‌ قاضى‌ شهبه‌ و زين‌الدين‌ نشاوی از جمله‌ استادان‌ او بوده‌اند و در حديث‌ نزد خيضری (محمد بن‌ محمد بن‌ خيضر) که‌ در محضر نخستين‌ مربى‌ و استادش‌ با او آشنا شده‌ بود، به‌ کمال‌ رسيد.
آنگاه‌ در حلقه‌های گوناگون‌ درس‌ حوزه صالحيه‌ به‌ فراگرفتن‌ دانش‌ ادامه‌ داد. در ادب‌ عرب‌، شهاب‌الدين‌ ابن‌ زيد و در فقه‌، [[ابن قاضی شهبه، محمد بن‌ ابوبکر|بدرالدين‌ ابن‌ قاضى‌ شهبه‌]] و [[زين‌الدين‌ نشاوی]] از جمله‌ استادان‌ او بوده‌اند و در حديث‌ نزد خيضری (محمد بن‌ محمد بن‌ خيضر) که‌ در محضر نخستين‌ مربى‌ و استادش‌ با او آشنا شده‌ بود، به‌ کمال‌ رسيد.


وی از ديگر محدثان‌ بزرگ‌ چون‌ شهاب‌الدين‌ ابن‌ عبدالهادی و مجيرالدين‌ ابن‌ ذهبى‌ نيز حديث‌ شنيد. سخاوی مى‌گويد: هنگامى‌ که‌ در دمشق‌ بر مشايخ‌ آن‌ شهر قرائت‌ حديث‌ مى‌کردم‌ ابن‌ لبودی نيز در آن‌ مجالس‌ حاضر بود و قرائت‌ مرا استماع‌ مى‌کرد.
وی از ديگر محدثان‌ بزرگ‌ چون‌ شهاب‌الدين‌ ابن‌ عبدالهادی و مجيرالدين‌ ابن‌ ذهبى‌ نيز حديث‌ شنيد. سخاوی مى‌گويد: هنگامى‌ که‌ در دمشق‌ بر مشايخ‌ آن‌ شهر قرائت‌ حديث‌ مى‌کردم‌ ابن‌ لبودی نيز در آن‌ مجالس‌ حاضر بود و قرائت‌ مرا استماع‌ مى‌کرد.
خط ۷۵: خط ۷۵:
===چاپى‌===
===چاپى‌===
# اخبار الاخيار بما وجد على‌ القبور من‌ الاشعار، مجموعه شعری است‌ برگرفته‌ از سنگ‌ مزار مردگان‌ که‌ به‌ کوشش‌ لويس‌ شيخو در مجله المشرق‌، شم 20 (بيروت‌، 1922م‌) به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌. حاجى‌ خليفه‌  اين‌ اثر را به‌ قاضى‌ شمس‌الدين‌ ابن‌ لبودی (د 637ق‌) نسبت‌ داده‌ و کتاب‌ غايه الاعتبار فيما وُجد على‌ القبور من‌ الا´شعار اثر ابن‌ طولون‌ را مختصری از اين‌ کتاب‌ دانسته‌ است‌؛
# اخبار الاخيار بما وجد على‌ القبور من‌ الاشعار، مجموعه شعری است‌ برگرفته‌ از سنگ‌ مزار مردگان‌ که‌ به‌ کوشش‌ لويس‌ شيخو در مجله المشرق‌، شم 20 (بيروت‌، 1922م‌) به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌. حاجى‌ خليفه‌  اين‌ اثر را به‌ قاضى‌ شمس‌الدين‌ ابن‌ لبودی (د 637ق‌) نسبت‌ داده‌ و کتاب‌ غايه الاعتبار فيما وُجد على‌ القبور من‌ الا´شعار اثر ابن‌ طولون‌ را مختصری از اين‌ کتاب‌ دانسته‌ است‌؛
# حوليات‌ دمشقيه، نسخه ناقصى‌ از آن‌، مشتمل‌ بر وقايع‌ سالهای 834 -739ق‌ در موزه بريتانيا موجود است‌ که‌ در 1968م‌ در قاهره‌ به‌ کوشش‌ حسن‌ حبشى‌ به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌. نسخه ياد شده‌ بدون‌ ذکر نام‌ مؤلف‌ است‌، اما به‌ عقيده منجد اين‌ کتاب‌ همان‌ تاريخى‌ است‌ که‌ ابن‌ لبودی هنگام‌ ديدار با سخاوی در دست‌ تأليف‌ داشته‌ است‌. وی اين‌ تاريخ‌ را از وقايع‌ سال‌ تولد خود آغاز کرده‌ و در تدوين‌ آن‌ از تاريخ‌ ابن‌ قاضى‌ شهبه‌ و برخى‌ کتاب‌های ديگر سود جسته‌ است‌؛
# حوليات‌ دمشقيه، نسخه ناقصى‌ از آن‌، مشتمل‌ بر وقايع‌ سالهای 834 -739ق‌ در موزه بريتانيا موجود است‌ که‌ در 1968م‌ در قاهره‌ به‌ کوشش‌ حسن‌ حبشى‌ به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌. نسخه ياد شده‌ بدون‌ ذکر نام‌ مؤلف‌ است‌، اما به‌ عقيده منجد اين‌ کتاب‌ همان‌ تاريخى‌ است‌ که‌ ابن‌ لبودی هنگام‌ ديدار با سخاوی در دست‌ تأليف‌ داشته‌ است‌. وی اين‌ تاريخ‌ را از وقايع‌ سال‌ تولد خود آغاز کرده‌ و در تدوين‌ آن‌ از تاريخ‌ ابن‌ قاضى‌ شهبه‌ و برخى‌ کتاب‌های ديگر سود جسته‌ است‌؛3.مصنفات‌ [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|شيخ‌ الاسلام‌ ابن‌ حجر]]، که‌ در ليدن‌ (1850م‌) به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌.
3. مصنفات‌ شيخ‌ الاسلام‌ ابن‌ حجر، که‌ در ليدن‌ (1850م‌) به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌.
 
===خطى‌===
===خطى‌===
# ابيات‌ منقوله، جُنگ‌ شعر کوچکى‌ است‌ که‌ بيشتر آن‌ از ابن‌ وردی است‌ و نسخه‌ای از آن‌ ضمن‌ مجموعه‌ای به‌ خط مؤلف‌ به‌ شماره 3327 در کتابخانه ظاهريه‌ دمشق‌ موجود است. اين‌ مجموعه‌ 5 اثر چاپ‌ نشده ديگر از مؤلف‌ را دربردارد؛
# ابيات‌ منقوله، جُنگ‌ شعر کوچکى‌ است‌ که‌ بيشتر آن‌ از ابن‌ وردی است‌ و نسخه‌ای از آن‌ ضمن‌ مجموعه‌ای به‌ خط مؤلف‌ به‌ شماره 3327 در کتابخانه ظاهريه‌ دمشق‌ موجود است. اين‌ مجموعه‌ 5 اثر چاپ‌ نشده ديگر از مؤلف‌ را دربردارد؛