۱۰۹٬۲۸۷
ویرایش
ابن منده، عبدالرحمن بن محمد بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها
ابن منده، عبدالرحمن بن محمد بن اسحاق (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۵
، ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
''' ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق ''' (381-16 شوال 470ق/991-2 مه 1078م)، پسر بزرگ محمد بن اسحاق. | |||
''' ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق ''' (381-16 شوال 470ق/991-2 مه 1078م)، پسر بزرگ محمد بن اسحاق. | |||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
ابن مَنْده، عنوان افراد خاندانى از محدثان حنبلى مذهب ايرانى که از سده 3 تا 7ق/9 تا 13م در اصفهان مى‌زيسته‌اند. | ابن مَنْده، عنوان افراد خاندانى از محدثان حنبلى مذهب ايرانى که از سده 3 تا 7ق/9 تا 13م در اصفهان مى‌زيسته‌اند. | ||
==نسب== | ==نسب== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۴: | ||
ابراهيم نخستين محدث از اين خاندان محسوب مى‌شود. او احاديث کمى روايت کرد و در زمان خلافت معتصم عباسى (218-227ق) درگذشت. يحيى پسر ابراهيم با زنى از عبدِياليل به نام برّه ازدواج کرد و از اين رو خاندان وی گاه عبدی نيز خوانده شده‌اند. | ابراهيم نخستين محدث از اين خاندان محسوب مى‌شود. او احاديث کمى روايت کرد و در زمان خلافت معتصم عباسى (218-227ق) درگذشت. يحيى پسر ابراهيم با زنى از عبدِياليل به نام برّه ازدواج کرد و از اين رو خاندان وی گاه عبدی نيز خوانده شده‌اند. | ||
يحيى که ابونعيم او را ثقفى خوانده، از عبدالله بن زبير حُمَيدی حديث شنيد و ابوعلى صحاف از او نقل حديث کرده است. | يحيى که ابونعيم او را ثقفى خوانده، از عبدالله بن زبير حُمَيدی حديث شنيد و ابوعلى صحاف از او نقل حديث کرده است. | ||
خاندان ابن منده محدثان بسياری پرورد چنانکه ذهبى درباره آنان تأليف مستقلى نوشته است. | |||
خاندان ابن منده محدثان بسياری پرورد چنانکه [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]] درباره آنان تأليف مستقلى نوشته است. | |||
ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق یکی از معروف‌ترين افراد اين خاندان است. | ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق یکی از معروف‌ترين افراد اين خاندان است. | ||
==تحصیلات، مشایخ، سفرها== | ==تحصیلات، مشایخ، سفرها== | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۵: | ||
عبدالرحمان نخست از محضر پدر بهره برد و پس از آنکه در اصفهان از ابوبکر ابن مردويه، ابراهيم بن خُرَّشيذ، ابراهيم بن محمد جَلاّب، ابوذر ابن طبرانى، ابوجعفر ابن مرزبان ابهری و جز آنان حديث شنيد، راهى سفر شد. | عبدالرحمان نخست از محضر پدر بهره برد و پس از آنکه در اصفهان از ابوبکر ابن مردويه، ابراهيم بن خُرَّشيذ، ابراهيم بن محمد جَلاّب، ابوذر ابن طبرانى، ابوجعفر ابن مرزبان ابهری و جز آنان حديث شنيد، راهى سفر شد. | ||
به نظر مى‌رسد که نخست در 406ق به سوی بغداد رفت. در آنجا از عمروبن مهدی، ابومحمد ابن بيّع، ابن صلت اهوازی، ابواحمد فَرْضى و هلال حفار حديث شنيد و آنگاه در سفرهايى که توالى آن‌ها مشخص نيست به استماع حديث پرداخت: در واسط از ابن خَرَفه واسطى، در مکه از ابوالحسن بن جهضم صوفى و ابن نظيف فرّاء و در نيشابور از ابوسعيد صيرفى و ابوبکر حيری. | به نظر مى‌رسد که نخست در 406ق به سوی بغداد رفت. در آنجا از عمروبن مهدی، ابومحمد ابن بيّع، ابن صلت اهوازی، ابواحمد فَرْضى و هلال حفار حديث شنيد و آنگاه در سفرهايى که توالى آن‌ها مشخص نيست به استماع حديث پرداخت: در واسط از ابن خَرَفه واسطى، در مکه از ابوالحسن بن جهضم صوفى و ابن نظيف فرّاء و در نيشابور از [[ابوسعيد صيرفى]] و ابوبکر حيری. | ||
مشايخ ديگر او عبارتند از: ابوالحسن على جرانى، ابوعبدالله حسين بن فنجويه دينوری، محمد بن على نقاشى، محمد بن موسى بن فضل صيرفى، ابوعمر طلحى و محمد بن ابراهيم جرجانى. وی به همدان، دينور و شيراز نيز مسافرت کرد. | مشايخ ديگر او عبارتند از: ابوالحسن على جرانى، ابوعبدالله حسين بن فنجويه دينوری، محمد بن على نقاشى، محمد بن موسى بن فضل صيرفى، ابوعمر طلحى و محمد بن ابراهيم جرجانى. وی به همدان، دينور و شيراز نيز مسافرت کرد. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۲: | ||
==اجازه، نقل حدیث، راویان== | ==اجازه، نقل حدیث، راویان== | ||
ابن منده در روايت به اجازه بسيار اهميت مى‌داد و خود توانست به اخذ اجازه از حاکم | ابن منده در روايت به اجازه بسيار اهميت مى‌داد و خود توانست به اخذ اجازه از [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نيشابوری]]، زاهر بن احمد سرخسى و ديگران نايل شود. | ||
ابن منده نخست در 407ق، در حالى که هنوز بزرگان مشايخ او زنده بودند، به حديث گفتن پرداخت. | ابن منده نخست در 407ق، در حالى که هنوز بزرگان مشايخ او زنده بودند، به حديث گفتن پرداخت. | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۵: | ||
وی همچون پدر از مخالفان اشعريان، بود، ازين رو از ابوبکر حيری که اشعری بود، حديث شنيد، اما از وی روايت نکرد. | وی همچون پدر از مخالفان اشعريان، بود، ازين رو از ابوبکر حيری که اشعری بود، حديث شنيد، اما از وی روايت نکرد. | ||
گرچه سعد بن محمد زنجانى او و خواجه عبدالله انصاری را در زمان خود از پيشگامان مبارزه با اهل بدعت به شمار آورده، ولى به عللى که دقيقاً روشن نيست، خواجه عبدالله درباره ابن منده گفته بود که ضرر او برای اسلام بيشتر از سود اوست. احتمالاً گفته خواجه عبدالله ناظر به نسبت تجسيم بود که گمان مى‌رفت، ابن منده به آن اعتقاد داشته است. اما ذهبى به نقل از ابن منده آورده که وی خود را از اعتقاد به تجسيم بری مى‌شمرده است. | گرچه سعد بن محمد زنجانى او و [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] را در زمان خود از پيشگامان مبارزه با اهل بدعت به شمار آورده، ولى به عللى که دقيقاً روشن نيست، خواجه عبدالله درباره ابن منده گفته بود که ضرر او برای اسلام بيشتر از سود اوست. احتمالاً گفته [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله]] ناظر به نسبت تجسيم بود که گمان مى‌رفت، ابن منده به آن اعتقاد داشته است. اما ذهبى به نقل از ابن منده آورده که وی خود را از اعتقاد به تجسيم بری مى‌شمرده است. | ||
ابن اثير از گروهى در اصفهان به نام «عبد رحمانيه» ياد مى‌کند که در اعتقادات، خود را به عبدالرحمان بن منده منتسب مى‌دانسته‌اند، اما ابن رجب آن‌ها را اهل بدعت مى‌داند و ابن منده را از آنچه آن‌ها مى‌گويند و به او نسبت مى‌دهند، مبرا مى‌شمارد. | ابن اثير از گروهى در اصفهان به نام «عبد رحمانيه» ياد مى‌کند که در اعتقادات، خود را به عبدالرحمان بن منده منتسب مى‌دانسته‌اند، اما ابن رجب آن‌ها را اهل بدعت مى‌داند و ابن منده را از آنچه آن‌ها مى‌گويند و به او نسبت مى‌دهند، مبرا مى‌شمارد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۳: | ||
سرانجام ابن منده در اصفهان وفات يافت و در تشييع جنازه او خلقى کثير گرد آمدند. | سرانجام ابن منده در اصفهان وفات يافت و در تشييع جنازه او خلقى کثير گرد آمدند. | ||
== آثار == | |||
==آثار== | |||
الف - خطى: 1. التاريخ المستخرج من کتب الناس للتذکره و المستطرف من احوال الرجال للمعرفه، | الف - خطى: 1. التاريخ المستخرج من کتب الناس للتذکره و المستطرف من احوال الرجال للمعرفه، | ||
2. الرد على من يقول «الم» حرف لينفى الالف و اللام و الميم عن کلام الله عزوجل (چاپ شده است)، | 2. الرد على من يقول «الم» حرف لينفى الالف و اللام و الميم عن کلام الله عزوجل (چاپ شده است)، | ||
3. الکفايه، | 3. الکفايه، | ||
موجود در کتابخانه ظاهريه، | موجود در کتابخانه ظاهريه، | ||
ب - آثار يافت نشده: | ب - آثار يافت نشده: | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۱۴: | ||
5. کتابى در وفيات، | 5. کتابى در وفيات، | ||
که ذهبى آن را به جامعيت وصف کرده است. | که ذهبى آن را به جامعيت وصف کرده است.<ref>مؤذن جامى، محمدمهدی، ج4، ص700-699</ref>. | ||
| |||
| |||
== پانویس== | == پانویس== | ||