۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
ابن مقله، محمد بن على: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
ابن مقله توانست در روزگاری که امیران ترک بخش اعظم قدرت را در اختیار داشتند، 3 نوبت به وزارت خلفای عباسى برسد، اما سرانجام جان را بر سر این کار نهاد. ابن مقله در علوم و فنون مختلف دست داشت، از جمله در فن بلاغت، حفظ لغت، آشنایى به علم اعراب و فنون شعر استاد بود. اشعار وی زیبا و ملیح بود و توقیعات او نمونه و بسیار زیبا شمرده شده است. | ابن مقله توانست در روزگاری که امیران ترک بخش اعظم قدرت را در اختیار داشتند، 3 نوبت به وزارت خلفای عباسى برسد، اما سرانجام جان را بر سر این کار نهاد. ابن مقله در علوم و فنون مختلف دست داشت، از جمله در فن بلاغت، حفظ لغت، آشنایى به علم اعراب و فنون شعر استاد بود. اشعار وی زیبا و ملیح بود و توقیعات او نمونه و بسیار زیبا شمرده شده است. | ||
قسمتى از اشعار وی را ابن | |||
قسمتى از اشعار وی را [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلکان]]، [[ابن طقطقی، محمد بن علی|ابن طقطقى]]، [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]] و [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدی]] در کتب خویش آورده‌اند، اما بیشتر شهرت او در هنر خوشنویسى است. | |||
| خط ۹۱: | خط ۹۳: | ||
اختراع نوعى خط به نام «خط منسوب» که بعدها به دست ابن بواب تکمیل شد، به او یا برادرش ابوعبدالله حسن منسوب است. | اختراع نوعى خط به نام «خط منسوب» که بعدها به دست ابن بواب تکمیل شد، به او یا برادرش ابوعبدالله حسن منسوب است. | ||
ابن ندیم نوشته است که ابن مقله و برادرش به سبک خط پدرشان مى‌نوشتند و با اینکه گروهى از خانواده و فرزندانشان در زمان حیات این دو و بعد از آنان به نویسندگى و خطاطى مشغول بودند، ولى به پایه این دو نفر نمى‌رسیدند و مرتبه کمال هنر خطاطى مخصوص ابوعلى و ابوعبدالله بود. ثعالبى نوشته است که خط ابن مقله در زیبایى ضرب‌المثل بود، زیرا نیکوترین خطوط دنیا شمرده مى‌شد، همانند خط وی را نه کسى دیده و نه نشانى داده و در این هنر چنان والا بود که نمى‌توان وصف کرد و صاحب بن عباد در بیتى خط او را بوستان دل و چشم خوانده است. همو ضمن ستایش خط وی به نامه‌ای اشاره کرده که در کلیسای قسطنطنیه بوده است و در جشن‌ها آن را در حجره ویژه‌ای از حجره‌های عبادت به نمایش مى‌گذاشتند و از زیبایى و ملاحت آن در شگفت مى‌ماندند. | [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن ندیم]] نوشته است که ابن مقله و برادرش به سبک خط پدرشان مى‌نوشتند و با اینکه گروهى از خانواده و فرزندانشان در زمان حیات این دو و بعد از آنان به نویسندگى و خطاطى مشغول بودند، ولى به پایه این دو نفر نمى‌رسیدند و مرتبه کمال هنر خطاطى مخصوص ابوعلى و ابوعبدالله بود. ثعالبى نوشته است که خط ابن مقله در زیبایى ضرب‌المثل بود، زیرا نیکوترین خطوط دنیا شمرده مى‌شد، همانند خط وی را نه کسى دیده و نه نشانى داده و در این هنر چنان والا بود که نمى‌توان وصف کرد و صاحب بن عباد در بیتى خط او را بوستان دل و چشم خوانده است. همو ضمن ستایش خط وی به نامه‌ای اشاره کرده که در کلیسای قسطنطنیه بوده است و در جشن‌ها آن را در حجره ویژه‌ای از حجره‌های عبادت به نمایش مى‌گذاشتند و از زیبایى و ملاحت آن در شگفت مى‌ماندند. | ||
یاقوت نوشته است که ابوعلى در خط توقیع و ابوعبدالله برادرش در خط نسخ یگانه بوده‌اند، اما کمال از آن ابوعلى وزیر بود، زیرا که او حروف را هندسى کرد و در زیبا نوشتن آن‌ها دقتى وافر داشت. بیشتر کسانى که شرح حال وی را نوشته‌اند او را نخستین مخترع و مبتکر رسم‌الخط بدیع و شیوه جدید خط عربى دانسته‌اند. | یاقوت نوشته است که ابوعلى در خط توقیع و ابوعبدالله برادرش در خط نسخ یگانه بوده‌اند، اما کمال از آن ابوعلى وزیر بود، زیرا که او حروف را هندسى کرد و در زیبا نوشتن آن‌ها دقتى وافر داشت. بیشتر کسانى که شرح حال وی را نوشته‌اند او را نخستین مخترع و مبتکر رسم‌الخط بدیع و شیوه جدید خط عربى دانسته‌اند. | ||
اگرچه بعضى نوشته‌اند که پیش از 200ق خطوطى بجز خط کوفى دیده شده است، اما اکثر دانشمندان ابن مقله را اولین مبتکر و مخترع خط عربى دانسته‌اند و پس از وی افرادی چون محمد بن سمسانى و محمد بن اسعد شیوه او را فرا گرفتند و ابوالحسن على بن هلال معروف به ابن بواب، این شیوه را از آن دو آموخت و تکمیل و تنقیح کرد و بیشتر خطوطى که ابن مقله پدید آورده بود، وی آن‌ها را کمال بخشید. | اگرچه بعضى نوشته‌اند که پیش از 200ق خطوطى بجز خط کوفى دیده شده است، اما اکثر دانشمندان ابن مقله را اولین مبتکر و مخترع خط عربى دانسته‌اند و پس از وی افرادی چون محمد بن سمسانى و محمد بن اسعد شیوه او را فرا گرفتند و ابوالحسن على بن هلال معروف به ابن بواب، این شیوه را از آن دو آموخت و تکمیل و تنقیح کرد و بیشتر خطوطى که ابن مقله پدید آورده بود، وی آن‌ها را کمال بخشید. | ||
ابن مقله در مورد اندازه حروف و اعتبار صحت آن‌ها، کیفیت به دست گرفتن قلم و هنگام نوشتن و گذاردن بر روی کاغذ، ترتیب تراشیدن قلم و ملاک‌های زیبایى خط و مانند این‌ها، مطالبى بیان داشته است. | ابن مقله در مورد اندازه حروف و اعتبار صحت آن‌ها، کیفیت به دست گرفتن قلم و هنگام نوشتن و گذاردن بر روی کاغذ، ترتیب تراشیدن قلم و ملاک‌های زیبایى خط و مانند این‌ها، مطالبى بیان داشته است. | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۴۲: | ||
که در مکتبه عطارین تونس نگهداری مى‌شود؛ مرقعى از خطاطان مختلف در کتابخانه سلطنتى (سابق) در تهران موجود است که انتساب قطعه‌ای از آن به ابن مقله قابل تأمل است. | که در مکتبه عطارین تونس نگهداری مى‌شود؛ مرقعى از خطاطان مختلف در کتابخانه سلطنتى (سابق) در تهران موجود است که انتساب قطعه‌ای از آن به ابن مقله قابل تأمل است. | ||
از وی چند نامه نیز بر جای مانده که در مآخذ از آن‌ها یاد شده است: نامه‌ای برای فرماندهان سپاه و حکام ولایات، نامه‌ای برای ابوعبدالله بریدی و نامه‌ای برای ابن فرات آنگاه که در زندان بوده و از او تقاضای بخشودگى کرده است. | از وی چند نامه نیز بر جای مانده که در مآخذ از آن‌ها یاد شده است: نامه‌ای برای فرماندهان سپاه و حکام ولایات، نامه‌ای برای ابوعبدالله بریدی و نامه‌ای برای [[ابن فرات، محمد بن عبدالرحیم|ابن فرات]] آنگاه که در زندان بوده و از او تقاضای بخشودگى کرده است. | ||
<ref>رفیعى، على، ج4، ص685-683</ref>. | <ref>رفیعى، على، ج4، ص685-683</ref>. | ||
| | ||