تربية الأولاد في الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

پاره دوم کتاب که داراى هفت فصل است، دربارۀ مسئولیت‌هاى مربیان پرداخته شده است. در این پاره که حجم آن به بیش از دوبرابر حجم پاره نخست رسیده است پس از بیان مقدمه‌اى کوتاه به شرح و شناخت هفت مسئولیت مهم مربیان اعم از معلم و والدین پرداخته شده است. به این شرح:

عنوان فصل دوم، مسئولیت تربیت اخلاقى است و در شرح آن آمده است که تربیت اخلاقى مسبوق به تربیت ایمانى است و نمى‌توان بدون این به آن رسید. والدین مسئول اخلاق فرزند خود مى‌باشند و باید مراقب اخلاق او باشند تا به رذایل اخلاقى چون: دروغگویى، دزدى، بدزبانى و دشنام‌گویى، تقلید کورکورانه گرفتار نیاید. در ادامه و در اشاره به نقش حساس والدین در مراقبت از اخلاق فرزندان به پاره‌اى از علل و عوامل کژپویى اخلاقى و لغزش‌هاى رفتارى فرزندان پرداخته شده است. در پایان، به لزوم عادت دادن فرزندان به خوى نیک و خوش‌رفتارى با دیگران نیم‌نگاهى شده است.

فصل هفتم، مسئولیت تربیت جنسى عنوان گرفته است و در آن از جمله اشاره شده است‌که تربیت جنسى داراى مراحلى به شرح ذیل است: از 7 تا 10 سالگى که به سن تمیزمعروف است و در آن به کودک آداب اجازه گرفتن براى وارد شدن به محل استراحت والدین و آداب نگاه کردن آموزش داده مى‌شود؛ از 10 تا 14 سالگى که دوره نوجوانى است و در آن باید فرزند را از هرگونه تحریک و محرک جنسى دور داشت؛ دوره 14 تا 16 سالگى که‌دوران بلوغ است و در آن به فرزندى که آمادگى و شرایط ازدواج دارد امور مربوط به احکام‌جنسى آموزش داده مى‌شود؛ مرحله پس از بلوغ که به جوانى مشهور است و در آن بایدبه فرزند آداب پاکدامنى آموزش داده شود. نگارنده هریک از مراحل یادشده را به‌تفصیل شرح داده است.

بازشکافت روش‌هاى یادشده با شرح و بررسى جوانب گوناگون آن‌ها همراه شده است؛ مثلاً در واکاوى روش تنبیه پس از بیان فلسفه عقوبت و روش اسلامى تنبیه فرزند، به برخى از اصول تنبیه اشاره شده و براى نمونه آمده است که تنبیه براى ارشاد و هدایت است و این کار از گوشزد نمودن خطا آغاز مى‌شود و به‌تدریج و درنهایت به تنبیه بدنى مى‌انجامد.