۱۰۸٬۹۴۷
ویرایش
شرح کبير انقروی بر مثنوی معنوی مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| مثنوی مولوی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| مثنوی مولوی (ابهام زدایی)}} | ||
'''شرح کبیر انقروی بر مثنوی معنوی مولوی'''، تألیف [[رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی|رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی،]] از زبده‌ترین مشایخ طریقت مولویه قرن یازدهم که این کتاب را به زبان ترکی نگاشته و دکتر [[ستارزاده، عصمت|عصمت ستارزاده]] آن را در پانزده جلد به زبان فارسی ترجمه کرده است. | '''شرح کبیر انقروی بر مثنوی معنوی مولوی'''، تألیف [[رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی|رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی،]] از زبده‌ترین مشایخ طریقت مولویه قرن یازدهم که این کتاب را به زبان ترکی نگاشته و دکتر [[ستارزاده، عصمت|عصمت ستارزاده]] آن را در پانزده جلد به زبان فارسی ترجمه کرده است. | ||
انقروی کوشیده است تمام دیباچه و یکایک ابیات مثنوی را ذکر و شرح کند. روش او اغلب به این ترتیب است که هر بیت يا ابیات را در دو قسمت توضیح می‌دهد. ابتدا، معنی واژه به واژه و به اصطلاح تحت اللفظی عبارات را برای مخاطبان تُرک زبان انجام می‌دهد که در واقع بازنویسی نظم به نثر ترکی بوده است. این قسمت که چندان مورد نیاز فارسی زبانان نیست، به فارسی نیز ترجمه شده است. در ادامه، به شرح و تفسیر همان ابیات می‌پردازد که اين بخش بیشتر با عبارات یعنی، ماحصل، تقدیر کلام و... آغاز می‌شود. در حقیقت جوهرۀ اصلی کار وی در اين قسمت نمایان می گردد که در آن معانی و مفاهیم رمزی و تأویلی و تمثیلی و نکات عرفانی ابیات را عالمانه بیان و تفسیر می‌کند و در این قسمت است که ابیات مثنوی را با آیات قرآن، احادیث نبوی، حکایات و روایات بزرگان شریعت و طریقت، ضرب‌المثل‌ها و اشعار عربی و فارسی و ترکی می‌آراید، شرح می‌دهد و بر جسته می‌کند. | [[انقروی، اسماعیل|انقروی]] کوشیده است تمام دیباچه و یکایک ابیات [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را ذکر و شرح کند. روش او اغلب به این ترتیب است که هر بیت يا ابیات را در دو قسمت توضیح می‌دهد. ابتدا، معنی واژه به واژه و به اصطلاح تحت اللفظی عبارات را برای مخاطبان تُرک زبان انجام می‌دهد که در واقع بازنویسی نظم به نثر ترکی بوده است. این قسمت که چندان مورد نیاز فارسی زبانان نیست، به فارسی نیز ترجمه شده است. در ادامه، به شرح و تفسیر همان ابیات می‌پردازد که اين بخش بیشتر با عبارات یعنی، ماحصل، تقدیر کلام و... آغاز می‌شود. در حقیقت جوهرۀ اصلی کار وی در اين قسمت نمایان می گردد که در آن معانی و مفاهیم رمزی و تأویلی و تمثیلی و نکات عرفانی ابیات را عالمانه بیان و تفسیر می‌کند و در این قسمت است که ابیات مثنوی را با آیات قرآن، احادیث نبوی، حکایات و روایات بزرگان شریعت و طریقت، ضرب‌المثل‌ها و اشعار عربی و فارسی و ترکی می‌آراید، شرح می‌دهد و بر جسته می‌کند. | ||
او در شرح داستان‌های رمزی و تمثیلی می‌کوشد تا جزئیات داستان را بر مذاق تأویلات صوفیانه و عارفانۀ خود و طریقت مولویه توجیه کند و همچنین عبارات و ترکیبات عربی را به رسم ادیبان علم صرف و نحو تجزیه و تحلیل می‌کند و نقش دستوری و مشتقات هرکلمه را نشان می‌دهد و نیز لغات و اصطلاحات عرفانی، فلسفی، فقهی، کلامی، طبی و جغرافیایی مثنوی را به فراخور حال توضیح می‌دهد. | |||
معمولا به عنوان منابع مثنوی محسوب می‌شود، مانند آثار سنایی، عطار و غزالی هیچ گاه یادی نکرده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص295</ref> | شارح در آغاز، کتاب‌هایی با موضوعات حدیثی، تفسیری، کلامی، فلسفی، عرفانی، و فقهی را نام می‌برد که به عنوان منابع در این تحقیق استفاده کرده و از خواننده می‌خواهد جهت اطلاع بیشتر به آن‌ها مراجعه کند؛ اما در متن کتاب منابع و مأخذ کلام خود را مشخص نکرده و همچنین از دیگر آثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، مانند [[فيه مافيه|فیه مافیه]] و غزلیات و کتاب‌هایی که معمولا به عنوان منابع [[مثنوی معنوی|مثنوی]] محسوب می‌شود، مانند آثار [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] هیچ گاه یادی نکرده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص295</ref> | ||
[[ستارزاده، عصمت|ستارزاده]] به تشویق مرحوم محمد عباسی به ترجمه تفسیر انقروی بر مثنوی معنوی که شامل شش دفتر که هر دفتر آن شامل سه جزء می‌باشد، همت گماشت و پس از بیست سال کار مداوم در سال 1366ش. ترجمه این اثر عظیم را به پایان رسانید. در سال 1350ش. که فقط دفتر اول این اثر به چاپ رسیده بود، ایشان موفق به دریافت جایزه بهترین کتاب سال شدند. در مدت 7 تا 8 سال، 4 دفتر این اثر در 12 مجلد به چاپ رسید، ولی متأسفانه به علت مشکلات عدیده موفق به چاپ دفتر پنجم و ششم نشد.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ج1، ص4</ref> | [[ستارزاده، عصمت|ستارزاده]] به تشویق مرحوم محمد عباسی به ترجمه تفسیر انقروی بر مثنوی معنوی که شامل شش دفتر که هر دفتر آن شامل سه جزء می‌باشد، همت گماشت و پس از بیست سال کار مداوم در سال 1366ش. ترجمه این اثر عظیم را به پایان رسانید. در سال 1350ش. که فقط دفتر اول این اثر به چاپ رسیده بود، ایشان موفق به دریافت جایزه بهترین کتاب سال شدند. در مدت 7 تا 8 سال، 4 دفتر این اثر در 12 مجلد به چاپ رسید، ولی متأسفانه به علت مشکلات عدیده موفق به چاپ دفتر پنجم و ششم نشد.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ج1، ص4</ref> | ||