۶۱٬۱۸۹
ویرایش
تاریخ علم الرجال و أهمیة رجال النجاشی: تفاوت میان نسخه‌ها
تاریخ علم الرجال و أهمیة رجال النجاشی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۳۰
، ۶ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'آیت‌الله' به 'آیت‌الله ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
1. شايد بهترين تعريف دانش رجال آن است كه [[مولى على كنى]] در حاشيه «[[توضيح المقال]]» گفته است: علمى است كه در آن از احوال راوى از جهت اتصافش به شرائط قبول خبر و عدمش بحث مى‌شود و... <ref>ر.ك: همان، ص7</ref>. | 1. شايد بهترين تعريف دانش رجال آن است كه [[مولى على كنى]] در حاشيه «[[توضيح المقال]]» گفته است: علمى است كه در آن از احوال راوى از جهت اتصافش به شرائط قبول خبر و عدمش بحث مى‌شود و... <ref>ر.ك: همان، ص7</ref>. | ||
2. يكى از ويژگى‌هاى نجاشى آن است كه او روايت نمى‌كند جز از ثقات؛ همان‌طوركه استاد [[آیت‌الله | 2. يكى از ويژگى‌هاى نجاشى آن است كه او روايت نمى‌كند جز از ثقات؛ همان‌طوركه استاد [[آیت‌الله خویی|آقاى خوئى]] استظهار كرده است از كلمات نجاشى در شرح حال «احمد بن محمد بن عبيداللّه جوهرى» ذيل شماره (205) و در شرح حال «محمد بن عبداللّه بن محمد بن عبيداللّه بن بهلول» ذيل شماره (1060)؛ هرچند در آنچه سيد استاد استفاده كرده، نظر است، بلكه ممنوع است و به‌هرحال، دست كم او (نجاشى) به‌شدت مى‌كوشيد مشايخى را كه از آنان روايت نقل مى‌كرد، گزينش كند و شايد اكثرشان از ثقات بودند؛ همان‌گونه‌كه اين مطلب در شرح حال ابن جنيد ذيل شماره (1048) ذكر شده است. يكى ديگر از ويژگى‌هاى رجال نجاشى اين است كه نجاشى كتابش را در اواخر عمرش نوشت كه دلالت دارد بر اتقان و اطلاع فراوان و خبرگى وسيعش <ref>ر.ك: همان، ص120-121</ref>. | ||
3. نويسنده در پايان به اين نتيجه رسيده است: از همه آنچه گذشت به دست مى‌آيد كه نجاشى ضابطه‌مندترين و متقن‌ترين رجالى‌اى است كه از همه بيشتر به حالات رجال و راويان آشناست و كتابش بهترين كتابى است كه در اين فنّ در طول قرون پنج‌گانه، بلكه بعد از آن نوشته شده است و به همين جهت هر كسى كه بعد از او آمده بر آن اعتماد كرده و توثيقات او را بدون هيچ شك و ترديدى پذيرفته است؛ پس آن ملاحظاتى كه سيد بر آن مطرح كرده و در برخى موارد آن اشكالات را از غفلت نجاشى شمرده، هيچ‌كدام وارد نيست، نه بر نويسنده و نه بر كتابش و من اين كتاب را براى دفع آن شبهات و يارى نجاشى و دفاع از حقيقت نوشتم... <ref>همان، ص145</ref>. | 3. نويسنده در پايان به اين نتيجه رسيده است: از همه آنچه گذشت به دست مى‌آيد كه نجاشى ضابطه‌مندترين و متقن‌ترين رجالى‌اى است كه از همه بيشتر به حالات رجال و راويان آشناست و كتابش بهترين كتابى است كه در اين فنّ در طول قرون پنج‌گانه، بلكه بعد از آن نوشته شده است و به همين جهت هر كسى كه بعد از او آمده بر آن اعتماد كرده و توثيقات او را بدون هيچ شك و ترديدى پذيرفته است؛ پس آن ملاحظاتى كه سيد بر آن مطرح كرده و در برخى موارد آن اشكالات را از غفلت نجاشى شمرده، هيچ‌كدام وارد نيست، نه بر نويسنده و نه بر كتابش و من اين كتاب را براى دفع آن شبهات و يارى نجاشى و دفاع از حقيقت نوشتم... <ref>همان، ص145</ref>. | ||