ابن زاغونی، علی بن عبیدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

از شرح زندگی وی چیز مهمی دانسته نیست. درباره او همین‌قدر می‌دانیم که نزد [[ابومحمد صریفینی]]، [[ابوالحسین بن نقوز]]، [[ابوالغنائم بن مأمون]]، [[ابوالقاسم بن بُسری]]، [[ابومحمد بن عبدالله بن عطاء هروی]]، [[ابومحمد بن هزارمرد]] و دیگران به استماع حدیث پرداخت و [[ذهبی (ابهام زدایی)|ذهبی]] و [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابن رجب]] به وثاقت و صحت سماع وی تصریح نموده‌اند. فقه را نزد [[ابوعلی یعقوب برزبانی]] (متوفای ۴۸۶ق) فراگرفت و سرآمد فقیهان عصر خویش گردید، تا آنجا که ذهبی او را شیخ حنابله خوانده است. او در فقه حنبلی دارای آرائی شاذ بود که ابن رجب به برخی از آنها اشاره کرده است.

ابن زاغونی از قرائات قرآن و نحو و لغت آگاه بوده. ذوق ادبی نیز داشته است؛ چه ابن تغری بردی او را شاعر خوانده و ابن‌جوزی او را خطیب دانسته است.