۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق') |
جز (جایگزینی متن - ' :' به ':') |
||
خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
دوره پنجم: اين دوره بسيار كوتاهمدت بود و با به قدرت رسيدن ركنالدين خورشاه و سقوط الموت به پايان رسيد. در واقع، اين دوره پايانى بر دورهى دعوت جديد اسماعيليان محسوب مىشود <ref>پهنادايان، شاهين، ص 37</ref>. | دوره پنجم: اين دوره بسيار كوتاهمدت بود و با به قدرت رسيدن ركنالدين خورشاه و سقوط الموت به پايان رسيد. در واقع، اين دوره پايانى بر دورهى دعوت جديد اسماعيليان محسوب مىشود <ref>پهنادايان، شاهين، ص 37</ref>. | ||
5. «اسماعيليان سوريه»: ترجمه کتاب برنارد لويس، با عنوان malsI ni tceS lacidaR A :snissassA ehT است <ref>مقدمه مترجم، ص 13</ref>. | 5. «اسماعيليان سوريه»: ترجمه کتاب برنارد لويس، با عنوان malsI ni tceS lacidaR A:snissassA ehT است <ref>مقدمه مترجم، ص 13</ref>. | ||
در آغاز قرن دوازدهم ميلادى بود كه حشاشين ايران فعاليتهاى خود را تا سوريه توسعه دادند. منطقه براى اينكار بسيار مطلوب و مناسب بود. سلجوقيان بين سالهاى 1070م و 1079م، سوريه را فتح كردند و همراه خود مشكلاتى به وجود آوردند كه ايران را زمينه خوبى براى دعوه اسماعيليان ساخت. توسعه خلافت فاطمى از آفريقاى شمالى بهسوى شرق، سوريه را در اواخر دهم و قرن يازدهم ميلادى تحت سلطه اسماعيليان درآورد و دروازههاى آن را به روى دعوت اسماعيليان گشود <ref>متن کتاب، ص 357</ref>. نويسنده در اين بخش، با استناد به منابع معتبر، به بررسى اين موضوع پرداخته است. | در آغاز قرن دوازدهم ميلادى بود كه حشاشين ايران فعاليتهاى خود را تا سوريه توسعه دادند. منطقه براى اينكار بسيار مطلوب و مناسب بود. سلجوقيان بين سالهاى 1070م و 1079م، سوريه را فتح كردند و همراه خود مشكلاتى به وجود آوردند كه ايران را زمينه خوبى براى دعوه اسماعيليان ساخت. توسعه خلافت فاطمى از آفريقاى شمالى بهسوى شرق، سوريه را در اواخر دهم و قرن يازدهم ميلادى تحت سلطه اسماعيليان درآورد و دروازههاى آن را به روى دعوت اسماعيليان گشود <ref>متن کتاب، ص 357</ref>. نويسنده در اين بخش، با استناد به منابع معتبر، به بررسى اين موضوع پرداخته است. |
ویرایش