پرش به محتوا

سمت خیال دوست (سفرنامه قونیه): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
او این گونه تجربه را خاطره‌نویسی تعلیمی نامیده که سفر برای مسافر عرصۀ گفت و گو با خواننده، دربارۀ تجربه‌های درونی و بیرونی است.
او این گونه تجربه را خاطره‌نویسی تعلیمی نامیده که سفر برای مسافر عرصۀ گفت و گو با خواننده، دربارۀ تجربه‌های درونی و بیرونی است.


نگارنده در این سفرنامه، از سفری سخن می‌گوید که هدف آن آشنایی بیشتر با احوال و اقوال مولاناست، اما نه از طریق خواندن کتاب‌ها، بلکه از طریق تبیین و تأویل نشانه‌هایی که هر یک به گونه‌ای به مولانا منسوب است.
نگارنده در این سفرنامه، از سفری سخن می‌گوید که هدف آن آشنایی بیشتر با احوال و اقوال [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]<nowiki/>ست، اما نه از طریق خواندن کتاب‌ها، بلکه از طریق تبیین و تأویل نشانه‌هایی که هر یک به گونه‌ای به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] منسوب است.


او می‌گوید در پی آن رفته است تا در فضای جغرافیایی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] قرار بگیرد و از طریق نشانه‌های فیزیکی و دیدار مشتاقان و همراهان دیگر، به اقلیمی نزدیک شود که مولانا درآن زندگی و تنفس می‌کرده است.
او می‌گوید در پی آن رفته است تا در فضای جغرافیایی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] قرار بگیرد و از طریق نشانه‌های فیزیکی و دیدار مشتاقان و همراهان دیگر، به اقلیمی نزدیک شود که مولانا درآن زندگی و تنفس می‌کرده است.


از این‌که مقصود اصلی نگارش این سفرنامه، شناخت بیشتر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]<nowiki/>ست، در لابه‌لای خاطرات به هر مناسبتی از ابیات مثنوی، غزلیات شمس، عبارت‌هایی از [[مناقب العارفين|مناقب‌العارفین]] و [[فيه ما فيه|فیه مافیه]] و اشعاری از دیگر شاعران، وام گرفته و بیت‌ها و قطعه‌هایی از آن‌ها را به خط متمایز ذکر نموده است.
از این‌که مقصود اصلی نگارش این سفرنامه، شناخت بیشتر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]<nowiki/>ست، در لابه‌لای خاطرات به هر مناسبتی از ابیات [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، غزلیات [[شمس تبریزی، محمد|شمس]]، عبارت‌هایی از [[مناقب العارفين|مناقب‌العارفین]] و [[فيه مافيه|فیه مافیه]] و اشعاری از دیگر شاعران، وام گرفته و بیت‌ها و قطعه‌هایی از آن‌ها را به خط متمایز ذکر نموده است.


نثر کتاب ساده و روان است، ولی در بسیاری از موارد، سبک گفت و گوها، به جای محاوره‌ای، حالت نگارشی به خود گرفته است.
نثر کتاب ساده و روان است، ولی در بسیاری از موارد، سبک گفت و گوها، به جای محاوره‌ای، حالت نگارشی به خود گرفته است.