۱۰۶٬۴۹۵
ویرایش
حسینی استرآبادی جرجانی، حسن بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
'''اِبْن‌ِ شَرَفْشاه سیدرکن‌الدین حسن ابن محمد حسینى استرابادی جرجانى'''(د 715 یا 718ق/1315 یا 1318م)، مکنى به ابومحمد و ابوالفضایل، حکیم، متکلم و نحوی مشهور سده 8ق 14م. | '''اِبْن‌ِ شَرَفْشاه سیدرکن‌الدین حسن ابن محمد حسینى استرابادی جرجانى'''(د 715 یا 718ق/1315 یا 1318م)، مکنى به ابومحمد و ابوالفضایل، حکیم، متکلم و نحوی مشهور سده 8ق 14م. | ||
از روزگار نوجوانى و رشد و تحصیلات او آگاهى در دست نیست، اما ظاهراً هنوز جوان بود که در مراغه به خدمت خواجه نصیرالدین طوسى پیوست و چندان هوشمندی و علاقه به دانش از خود نشان داد که در غیبت قطب الدین | از روزگار نوجوانى و رشد و تحصیلات او آگاهى در دست نیست، اما ظاهراً هنوز جوان بود که در مراغه به خدمت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى]] پیوست و چندان هوشمندی و علاقه به دانش از خود نشان داد که در غیبت [[قطب‌‌الدین شیرازی، محمود بن مسعود|قطب الدین شیرازی]]، به سرپرستى شاگردان [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه]] برگزیده شد و معید استاد گشت. از آنجا که [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه]] در 657ق/1259م در مراغه رحل اقامت افکنده و سن ابن شرفشاه هنگام مرگ حدود 80 سال بوده است، وی باید در حدود 30 سالگى به مراغه رفته باشد. در هر حال وی هیچ گاه ملازمت خواجه را ترک نگفت و حتى در 672ق/ 1273م با او به بغداد رفت. | ||
==فعالیت‌ها== | ==فعالیت‌ها== | ||
پس از مرگ | پس از مرگ [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه]]، در موصل اقامت گزید و به تدریس در مدرسه نوریه آن دیار مشغول شد و نظارت بر اوقاف آنجا نیز به او واگذار گردید و در همین ایام برخى از آثار خویش را تألیف کرد. ظاهراً وی مدتى نیز در سلطانیه زیست و به گفته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] در مدرسه شافعیه آنجا به تدریس پرداخت. گفته‌اند چندی نیز در مدرسه شهید ماردین تدریس کرد. به احتمال قوی در همین مناصب هر ماه 1600 و به قولى 1800 درهم مقرری دریافت مى‌کرد. | ||
ابن شرفشاه در حکمت و کلام و نحو چیره دست بود و در روزگار خود از شهرتى بسزا برخوردار گردید، چنانکه رشیدالدین | ابن شرفشاه در حکمت و کلام و نحو چیره دست بود و در روزگار خود از شهرتى بسزا برخوردار گردید، چنانکه [[رشیدالدین فضل‌الله]] در نامه‌ای که در باب اعطای مال به دانشمندان، به فرزندش امیر على حاکم بغداد نوشت، از وی خواست که هزار دینار و مرکبى بازین و پوستینى از پوست سنجاب برای رکن الدین ارسال کند. وی در طول سى و اندی سال تدریس، شاگردان متعددی تربیت کرد که از آن میان مى‌توان از رین‌الدین على بن حسین بن قاسم معروف به ابن شیخ العوینه و على بن عبدالله بن حسن معروف به تاج الدین تبریزی یاد کرد. درباره مذهب ابن شرفشاه اختلاف هست. برخى او را شیعه و برخى شافعى مذهب دانسته‌اند. از آنجا که سبکى و ابن قاضى شهبه ترجمه او را در طبقات الشعافعیه آورده‌اند و با توجه به آنکه وی کتاب الحاوی در فقه شافعى اثر نجم الدین عبدالغفار قزوینى را شرح کرده، قول اخیر درست‌تر به نظر مى‌رسد. شاید ملازمت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى]] و نیز انتساب کتابى به نام منهج الشیعه به وی سبب شده باشد که بعضى از متأخران او را شیعى بدانند. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||