۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى') |
جز (جایگزینی متن - 'شهيد اول' به 'شهيد اول') |
||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
12. «الدّروس الشرعية»، شهيد اوّل؛ | 12. «الدّروس الشرعية»، شهيد اوّل؛ | ||
13. «ذكرى الشيعة»، شهيد | 13. «ذكرى الشيعة»، [[شهيد اول]]؛ | ||
14. «غاية المراد»، شهيد | 14. «غاية المراد»، [[شهيد اول]]؛ | ||
15. «القواعد و الفوائد»، شهيد | 15. «القواعد و الفوائد»، [[شهيد اول]]؛ | ||
16. «التنقيح»، فاضل مقداد؛ | 16. «التنقيح»، فاضل مقداد؛ | ||
خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
يكى از شخصيتهاى ممتاز شيعه، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] است. وسعت كار او همراه با دقتها و ابداعات او، سبب تكامل و ترقى اصول فقه شيعه شده است، البته تسلط علامه بر فقه و اصول اهل سنت موجب شده كه او در كتابهاى خويش، نظريّات آنان را هر چه بيشتر مطرح كند و مورد تحليل و بررسى قرار دهد. از نظر علامه، امر، نه دلالت بر مرّه دارد و نه دلالت بر تكرار، بلكه حقيقت در قدر مشترك؛ يعنى ماهيّت است(كتاب تذكره، باب حجّ). | يكى از شخصيتهاى ممتاز شيعه، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] است. وسعت كار او همراه با دقتها و ابداعات او، سبب تكامل و ترقى اصول فقه شيعه شده است، البته تسلط علامه بر فقه و اصول اهل سنت موجب شده كه او در كتابهاى خويش، نظريّات آنان را هر چه بيشتر مطرح كند و مورد تحليل و بررسى قرار دهد. از نظر علامه، امر، نه دلالت بر مرّه دارد و نه دلالت بر تكرار، بلكه حقيقت در قدر مشترك؛ يعنى ماهيّت است(كتاب تذكره، باب حجّ). | ||
يكى از شخصيتهاى مهم اين كتاب، شهيد اول است. شهيد | يكى از شخصيتهاى مهم اين كتاب، [[شهيد اول]] است. [[شهيد اول]]، در«قواعد»، فعل پيامبر را حجّت دانسته و به دنبال حجيّت فعل پيامبر، اين مسئله را مطرح مىكند كه در صورت تردّد فعلِ پيامبر ميان فعل عادّى و شرعى كدام يك مقدّم است و مسئله را اختلافى مىداند، ولى خودش همه موارد را بر شرعى حمل مىكند. | ||
به نظر شهيد، در«قواعد»، آن دسته از افعال پيامبر كه امكان مشاركت امام در آنها وجود داشته باشد، آنها بر عهده امام خواهد بود، مانند اينكه امام، قرض فوتشدگان را اداء مىكرد. | به نظر شهيد، در«قواعد»، آن دسته از افعال پيامبر كه امكان مشاركت امام در آنها وجود داشته باشد، آنها بر عهده امام خواهد بود، مانند اينكه امام، قرض فوتشدگان را اداء مىكرد. | ||
از نظر شهيد | از نظر [[شهيد اول]]، استصحاب، چهار نوع است: استصحاب نفى، استصحاب حكم عموم، استصحاب حكم شرعى و استصحاب حكم اجماع. | ||
== منابع == | == منابع == |
ویرایش