ابن شنظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

==تحصیل و سفرها==

==مشایخ==

ابن شنظیر در قرطبه از خلف بن قاسم و ابوعبدالله بن مفرج و دیگران استماع حـدیث کرد و در ۳۸۰ ق / ۹۹۰ م با دوست خود ابن‌ میمون به مکه رفت و پس از انجام مراسم حج در آنجا از ابوالحسن علی بن عبدالله بن جهضم و در مدینه از قاضی ابوالحسین یحیی بن محمد حسنی حنفی حدیث شنید. در جنوب فلسطین و در مصر نیز از ابوعدی عبدالعزیز بن علی مقری و دیگران، در طرابلس از ابوجعفر مؤدب احمد بن حسین و در قیروان از ابوالقاسم عبدالرحمن بن محمد بکری معروف به ابن الصقلی استماع حدیث کرد و دانش آموخت.

==تدریس==

ابن‌ شنظیر مردی زاهد بود که بسیار روزه می‌گرفت و تلاوت قرآن می‌کرد. او اهمیت بسیاری به جمع آوری حدیث و بحث و اجتهاد در آن می‌داد و به طرق مختلف حدیث آگاهی داشت. در حلقۀ درس مردی موقر و با هیبت بود، چنانکه در حضور او جز سخن از علم و حدیث سخنی دیگر، خاصه در امور دنیوی به میان نمی‌آمد. او مخالف با اهل بدعت بود.

==شاگردان==

==وفات==

==آثار==

تونکی دو کتاب: 1- المختصر المدونة و 2-  المختصر المستخرجة را به وی نسبت داده و بغدادی از کتاب دیگر وی به نام  3- تاریخ رجال اندلس یاد کرده است.

از این آثار اکنون چیزی در دست نیست. احتمال دارد آنچه مقری در نفح الطیب نقل کرده از کتاب تاریخ وی باشد<ref> رفیعی، على، ج4، ص89</ref>.