سرشت انسان در اسلام و مسیحیت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

مؤلف با پرسیدن این پرسش‌ها که آیا انسان با سرشتی آلوده پای به این جهان می‌نهد و با حق و نیکی دشمنی دارد یا این‌که سرشت او پاک و بدون هیچ آلودگی است و یا بالاتر از این نه‌تنها دشمن حق و نیکی نیست و آلودگی ندارد، بلکه دوست آن‌ها است و به آن‌ها تمایل دارد و دشمن هرگونه باطل است؟، فرضیه تحقیق خود را بر این شالوده استوار می‌سازد که دو دین اسلام و مسیحیت به این لحاظ در دو طیف قرار دارند و مسیحیت سرشت انسان را گناه‌آلود و دشمن حق می‌داند و اسلام آن را متمایل به حق و دشمن باطل می‌داند. از این‌رو، مؤلف برای اثبات این فرضیه، در مقدمه کتاب موضوع بحث را طرح می‌کند و به بیان کلیدواژه‌ها و کلیات بحث و دامنه آن می‌پردازد.