بخشی از تفسیری کهن به پارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بخشی از تفسیری کهن به پارسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۴۴

۷ بایت حذف‌شده ، ‏۵ نوامبر ۲۰۱۶

جز

جایگزینی متن - ' ' به ' '

A-esmaili@noornet.net

۶۱٬۱۸۹

ویرایش

@@ خط ۶۹: / خط ۶۹: @@
 يكى ديگر از ويژگى‌هاى اين اثر، تأثير گويش خراسان بزرگ در جاى‌جاى آن است كه براى نمونه، شمارى از آن‌ها را كه با حركت بر روى حروف، آن‌ها را آوايى كرده است، ذكر مى‌كنيم:
-كفتند  گُفتند، مِن  مَن، اوفتَد و اوفتيد، بِم  باشم، بِيم  باشيم، تَه  تو، بَنَه كورفيذ، نمى‌نُوَهَم، نَه بَيا  نباشى، نويشت  نوشت <ref>همان</ref>.
+كفتند گُفتند، مِن مَن، اوفتَد و اوفتيد، بِم باشم، بِيم باشيم، تَه تو، بَنَه كورفيذ، نمى‌نُوَهَم، نَه بَيا نباشى، نويشت نوشت <ref>همان</ref>.
 رسم الخط اين كتاب، مانند ساير كتاب‌هاى قرون اوليه هجرى در ايران، به فارسى نوشته شده است كه شمارى از آن را در اينجا مى‌آوريم: چون «پ» و «چ» به‌طور غالب با يك نقطه؛ نقطه روى «ذ»؛ نوشتن «گ» با «ك»؛ و احياناً نهادن سه نقطه زير «س» و دو نقطه داخل «ى»؛ تبديل «همزه» به «ه»: مى‌هفشردم؛ تبديل «ب» به «و»: وا خذاى، ميزوانى، تاويدن، نگاهوان، گوشوان، كوران (گبران)، تواهى؛ تبديل «ب» به «ف»: زفان؛ تبديل «پ» به «ب»: بسين؛ تبديل «ج» به «ژ»: كژ؛ تبديل «ز» به «ذ»: جذين؛ تبديل «ش» به «ژ»: دژوار، ژشت؛ تبديل «ف» به «و»: اوسانه، اوكنده؛ تبديل «ق» به «ك»: جوكى؛ تبديل «ن» به «همزه»: اواذه؛ تبديل «و» به «ب»: آباز، برزند، بابس؛ تبديل «ه» به «أ»: أُنيز و... <ref>همان، ص هشت</ref>.