۶۱٬۱۸۹
ویرایش
حوار مع الشيخ صالح بن عبدالله الدرويش: تفاوت میان نسخه‌ها
حوار مع الشيخ صالح بن عبدالله الدرويش (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۳۰
، ۵ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' :' به ':'
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - ' :' به ':') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
" حوار مع الشيخ صالح بن عبد الله الدرويش حول الصحبة و الصحابة " نوشته آيت الله جعفر سبحانى دردو مجلد به نقد دو كتاب از يك عالم حنبلى پرداخته است . | " حوار مع الشيخ صالح بن عبد الله الدرويش حول الصحبة و الصحابة " نوشته آيت الله جعفر سبحانى دردو مجلد به نقد دو كتاب از يك عالم حنبلى پرداخته است . | ||
==انگيزه تأليف :== | ==انگيزه تأليف:== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
مطالب جلد اول در چهارده فصل ارائه شده است كه برخى از عناوين آن عبارت است : | مطالب جلد اول در چهارده فصل ارائه شده است كه برخى از عناوين آن عبارت است: | ||
1-اوهام درباره نهج البلاغه | 1-اوهام درباره نهج البلاغه | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
7-آيا برأئمه وحى مى شده يا روايت مى كرده‌اند ؟ | 7-آيا برأئمه وحى مى شده يا روايت مى كرده‌اند ؟ | ||
جلد دوم در سه فصل ارائه گرديده كه عناوين آن عبارت است از : | جلد دوم در سه فصل ارائه گرديده كه عناوين آن عبارت است از: | ||
1-شيوه نويسنده در طرح مباحث | 1-شيوه نويسنده در طرح مباحث | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
جلد اول : | جلد اول: | ||
در جلد اول به شبهات متعددى از كتاب " تأملات " شيخ صالح بن عبدالله الدرويش پاسخ داده شده است كه به اختصار به آنها اشاره مى شود : اولين شبهه اى كه به آن پرداخته شده است انتساب بخش اعظم نهج البلاغه به سيد رضى و مرتضى است . نويسنده پس از پاسخ به آن به علت ذكر نشدن مصادر در نهج البلاغه اشاره و مصادر متعدد اين كتاب شريف را معرفى كرده است . در نهج البلاغه، امام بارها در خطبه ها و نامه ها به نصوص الهى بر امامت تأكيد كرده است كه اين مطلب نيز مورد انكار واقع شده است . | در جلد اول به شبهات متعددى از كتاب " تأملات " شيخ صالح بن عبدالله الدرويش پاسخ داده شده است كه به اختصار به آنها اشاره مى شود: اولين شبهه اى كه به آن پرداخته شده است انتساب بخش اعظم نهج البلاغه به سيد رضى و مرتضى است . نويسنده پس از پاسخ به آن به علت ذكر نشدن مصادر در نهج البلاغه اشاره و مصادر متعدد اين كتاب شريف را معرفى كرده است . در نهج البلاغه، امام بارها در خطبه ها و نامه ها به نصوص الهى بر امامت تأكيد كرده است كه اين مطلب نيز مورد انكار واقع شده است . | ||
از ديگر ادعاهاى مطرح شده احتجاج امام بر بيعت مردم با خلفاء و مدح و ثناء نسبت به آنهاست . در استشهادات صورت گرفته رعايت امانت نشده و صدر و يا ذيل آنها حذف شده و يا اينكه عبارات و كلمات تغيير كرده است كه از نويسنده متعهد بعيد است . | از ديگر ادعاهاى مطرح شده احتجاج امام بر بيعت مردم با خلفاء و مدح و ثناء نسبت به آنهاست . در استشهادات صورت گرفته رعايت امانت نشده و صدر و يا ذيل آنها حذف شده و يا اينكه عبارات و كلمات تغيير كرده است كه از نويسنده متعهد بعيد است . | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
عصمت و علم غيب از اعتقادات حقّه شيعه در شأن ائمه عليهم السلام است كه تطابق نادرستى بر غلوّ شده است . آخرين شبهه اى كه در اين جلد از كتاب به آن پرداخته شده است مسأله وحى درباره امامان است . | عصمت و علم غيب از اعتقادات حقّه شيعه در شأن ائمه عليهم السلام است كه تطابق نادرستى بر غلوّ شده است . آخرين شبهه اى كه در اين جلد از كتاب به آن پرداخته شده است مسأله وحى درباره امامان است . | ||
جلد دوم : | جلد دوم: | ||
در اين جلد از كتاب به بحث " صحابه " اختصاص دارد و به شبهات پيرامون اين مبحث مهم پرداخته شده است . | در اين جلد از كتاب به بحث " صحابه " اختصاص دارد و به شبهات پيرامون اين مبحث مهم پرداخته شده است . | ||
در فصل اول اين مجلد به شيوه طرح مباحث اشاره شده است . روش نويسنده اگر چه ممكن است درمكان ديگرى پسنديده باشد اما در آثار علمى استفاده از اين متد و شيوه صحيح به نظر نمى رسد . راهبرد او در طرح مباحث عبارت است از : | در فصل اول اين مجلد به شيوه طرح مباحث اشاره شده است . روش نويسنده اگر چه ممكن است درمكان ديگرى پسنديده باشد اما در آثار علمى استفاده از اين متد و شيوه صحيح به نظر نمى رسد . راهبرد او در طرح مباحث عبارت است از: | ||
1-اسلوب خطابى به جاى اسلوب علمى و برهانى | 1-اسلوب خطابى به جاى اسلوب علمى و برهانى | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
در فصل پايانى اين مجلد به آيات قرآن كريم كه در غزوات بدر، احد خندق و ...نازل شده است مورد استناد نويسنده سنى قرار گرفته اشاره و آنها را مورد مناقشه قرار مى دهد . | در فصل پايانى اين مجلد به آيات قرآن كريم كه در غزوات بدر، احد خندق و ...نازل شده است مورد استناد نويسنده سنى قرار گرفته اشاره و آنها را مورد مناقشه قرار مى دهد . | ||
منابع مقاله :متن و مقدمه كتاب | منابع مقاله:متن و مقدمه كتاب | ||