تحفة العلية في شرح الخطابات الحيدرية: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

افصح‌الدین در این شرح فقط از یک شاخه دانش و توضیحات مبسوط آن بهره‌ نبرده است؛ چراکه شرح را از اندازه بیرون می‌برد؛ ازاین‌رو، دانش‌های گوناگونی در این شرح به‌کار آمده‌اند و این دانش‌ها گاهی در قامت شاهد درآمده و گاهی با تفصیل بیشتری عبارت‌های نص را توضیح داده‌اند. نویسنده در این کار از شواهد قرآنی، مثال‌های عربی و شواهد سجع ادبی با اقسام سه‌گانه متوازی، مطرف و متوازن بهره برده است. ‏در این مسیر، شواهد شعری بسیاری از شاعران و ابیاتی نیز از خود شارح دیده می‌شود.

محقق، نشانی آیه‌های بسیاری را که نویسنده به آن‌ها استشهاد کرده است، حتی اگر یک کلمه از آیه باشد، بیرون آورده است. او در پاورقی‌ها از دانش منطق، فلسفه و کلام بهره گرفته و قواعد و اصطلاح‌های آن‌ها را در توضیح عبارات نویسنده به‌کار برده است. وی از فرهنگ‌نامه‌های لغت و کتاب‌های «ضرب المثل» بسیار بهره جسته است که در میان آن‌ها، کتاب «العين» خلیل بن احمد جایگاه ویژه‌ای دارد. او شناسه‌ای از مصدرهایی را که به آن‌ها اعتماد نموده، فهرست کرده است. همچنین عبارت [و آله] را به شرح افزوده است<ref>ر.ک: همان، ص14-13</ref>‏. وی در پژوهش خود از تنها نسخه خطی که از این شرح موجود بوده، بهره جسته است<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.

محقق، از جایگاه والای علمی، فصاحت کلام و تفقه افصح‌الدین به بزرگی یاد می‌کند. البته او افصح‌الدین را امامی‌مذهب ندانسته و چنین می‌نماید که او (بنا بر گفته ملا صالح مازندرانی) بر مذهب شافعی باشد<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>‏.